Είμαι ένας αθεράπευτος ψεύτης. Και μιλάω ειλικρινέστατα όταν λέω ότι είμαι ψεύτης.
Επίσης είμαι αθεράπευτος κλέφτης, μια και πιάσαμε τις αμαρτίες μου.
Τα εγκλήματα που έχω διαπράξει είναι αισχρά και αμέτρητα.
Πιστεύει κανείς πως όταν ένας άνθρωπος αρπάξει μια ευκαιρία ,απρόσμενη, να ζήσει παραπάνω από ότι του αξίζει, εκείνος θα εκμεταλλευτεί το συμβάν αποκτώντας σοφία,εγκράτεια, θάρρος και σοβαρότητα.
Αλλά καταπώς φαίνεται στην περίπτωσή μου , παρ' όλο που η ζωή μου ήταν γεμάτη εμπειρίες που λειτουργούσαν σα κατατοπιστικά σημάδια ώστε να μη πάρω λάθος δρόμο, εγώ κατέληξα με πολλά σκατά να βαραίνουν το άτομό μου.
Αποδείχθηκε ότι το να πλανέψω τον θάνατο, κάμποσα χρόνια πρωτύτερα, ήταν εκείνη η μοιραία βλάσφημη πράξη που όχι μόνο δεν ήταν το "αναγκαίο τελευταίο κακό" που θα άνοιγε τη πόρτα σε μια ενάρετη ζωή, αλλά αντίθετα έδωσε μπόλικη τροφή στη ψυχή μου για περαιτέρω αλλοτρίωση.
Η πλάνη ενάντια στο θάνατο με όπλισε με τα απαραίτητα εφόδια για να διαβρωθώ πιο βαθιά. Και τούτο διότι, μια ψυχή που απάτησε το θάνατο, αποκτά τη θρασύδειλη ξιπασιά και απανθρωπιά που της επιτρέπει να διαπράξει άπειρα κακουργήματα που πλέον φαντάζουν μηδαμινά μπροστά στο θάνατο.
Έτσι, όχι τυχαία, πέρασα τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια αγέραστος σε σώμα και μυαλό, κλέβοντας, εξαπατώντας και διαβάλλοντας τους συνανθρώπους μου.
Και τούτο με σκότωσε με θάνατο βασανιστικότερο.
Όταν λοιπόν έμαθα ότι ένας φίλος παλιός και μαθητής σκόπευε να κάνει κάτι σπουδαίο, αποφάσισα να τον βοηθήσω.
Ξεκίνησα από τη πατρίδα μου, τη Βρετανία, όπου είχα φτάσει μόλις έπειτα από περιπλανήσεις στην Ασία.
Διέσχισα την ηπειρωτική Ευρώπη ,φθάνοντας στο Παρίσι. Εκεί πληροφορήθηκα από κοντινούς φίλους για τα μυστικά σχέδια του μαθητή μου. Ρουφιάνεψα το ατελές σχέδιο στον βασιλιά. Ύστερα βοήθησα το φίλο μου να αλλάξει τα σχέδια του και να πραγματοποιήσει την επανάσταση του. Ο φίλος μου υποψιάστηκε την προδοσία αλλά γρήγορα την ξέχασε αφού το σχέδιο που του παρείχα ήταν τέλειο.
Κάψαμε ολοκληρωτικά το Παλαιό Καθεστώς και δώσαμε στο λαό την ευκαιρία να ηγηθεί.
Έφυγα από τη χώρα των Γάλλων με μια πανέμορφη κοπέλα, τη μαθήτρια του φίλου μου, που διατηρούσε σχέση αγάπης και μίσους με τον βασιλιά , όπως όλοι οι συνάδερφοι της θα έκαναν. Η κοπέλα αυτή, άσσος στην μεταμφίεση, δε δίστασε να παριστάνει τη γυναίκα του μαθητή μου,σώζοντας τις τύχες όλων μας και παίρνοντας μια γλυκιά εκδίκηση από το βασιλιά της. Ως ανταμοιβή για τις υπηρεσίες μου , πήρα πίσω ένα πολύτιμο για μένα κιβώτιο.
Στα ημερολόγια που θα συγγράφω εφεξής , ακολουθώντας το παράδειγμα του μαθητή και φίλου μου, θα εξιστορήσω την αρχή της νέας μου ζωής καθώς ταξιδεύω στη Νέα Ήπειρο που παλεύει να απελευθερωθεί από τους αποικιοκράτες συμπατριώτες μου.
Αυτό το κομμάτι ανεξερεύνητης γης με ερυθρόδερμους,σκλάβους και βουβάλια ίσως είναι η ευκαιρία που πήρα με την αξία μου.
Όσο για το μαθητή μου, κατεβαίνει στη νότια Ευρώπη μαζί με τη πολύτιμη γυναίκα του. Ελπίζω μόνο να μη μπλέξουν σε φασαρίες.
Κλείνοντας τον επίλογο στο ημερολόγιο αυτό του φίλου μου, πρέπει να δώσω , ως είθισται, μια συμβουλή σε όσους τύχει να το διαβάσουν.
"Βρείτε μια ζωή να ζήσετε στο μάξιμουμ.
Φάτε, πιείτε, γελάστε αρκεί μετά να καθαρίσετε τα σπασμένα.
Δουλέψτε, φλερτάρετε, ανακαλύψτε, διδάξτε και διδαχθείτε
Βρείτε μια γυναίκα να αγαπήσετε στο μάξιμουμ.
Και τέλος, πεθάνετε προφανώς, γνωρίζοντας ότι όλα αυτά που κάνατε ήταν μάταια.
ΑΛΛΑ ΕΙΧΑΝ ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ ΠΛΑΚΑ."
Κλείστε λοιπόν αυτή τη σελίδα και βγείτε έξω να να βρείτε τον εαυτό σας.
Σας περιμένει.
Μετά τιμής,
Edward Freer
THE END
Credits :
Στο Μέρσιλες που είναι λίγο πιο αυστηρός από το Θεό.
Στον Αλεξ που είναι καλλιτέχνης.
Στην an0 που είναι τσίφτισσα. Και καλλιτέχνις.
Στο Settra (τα του Καίσαρος, τω Καισαρι).
Στη τιτίνα , που είναι το νερό.
Στους αδερφούς μου που είναι το αλάτι. (Johnny, Κώστα, Παναγιώτη)
Στο Θεό, που είναι λίγο ανώτερος από το Solmeister.
Στο Solmeister, που είμαι το alter ego του. Και ζητούμε ΣΥΝΑΥΛΙΑ ΤΩΝ DEPECHE MODE ΤΩΡΑ!
Σε όλους τους μπλόγκερς που τους είδα και ζήλεψα.
Και τέλος σε όλους τους αναγνώστες του ιστολογίου. Σας αγαπώ
ΕΙΔΟΠΟΙΗΣΗ: Το επεισόδιο περιλαμβάνει 5 λινκ μουσικής. Τα πρώτα 2 είναι προαιρετικά , ενώ τα 3 τελευταία προτείνω να τα δείτε για να εκτιμήσετε την εξέλιξη της υπόθεσης.
Μια εκκωφαντική έκρηξη ταρακούνησε το πάτωμα και έκανε τους ευγενείς να κρυφτούν κάτω από τους πολυτελείς καναπέδες της κεντρικής αίθουσας. Ο περισσότερος κόσμος κάλυψε τα αυτιά του αποστρέφοντας το βλέμμα του από την πόρτα όπου στεκόμουν κατσούφης κοιτώντας τον βασιλιά που έψαχνε λόγια ικανά να δείξουν πόσο πολύ με μισούσε εκείνη τη στιγμή.
Ήταν πραγματικά ξεκαρδιστικό το απεγνωσμένο βλέμμα του καθώς άκουγε χιλιάδες κομμάτια γυαλί να γίνονται θρύψαλα αντηχώντας τη μελωδία της καταστροφής σε όλο το παλάτι. Ένα δωμάτιο γεμάτο καθρέπτες ανατινάχτηκε, ξεσκίζωντας το φετίχ του βασιλιά και αφήνοντας τον γυμνό και ηττημένο.Ο Λουδοβίκος γονάτισε άφωνος, με το στόμα του να χάσκει σαν το σαγόνι του να ξεκόλλησε. Σάλια έπεσαν ανενόχλητα από τα χείλη του και προσγειώθηκαν στο κόκκινο χαλί. Έβγαλα τη γλώσσα μου και γούρλωσα τα μάτια μου για να απαλύνω το πόνο του βασιλιά μας, αλλά η γκριμάτσα μου δεν τον καλοκάρδισε.
H Έφη συνάντησε το βλέμμα μου με μια ανακούφιση μητρική. Αν μπορούσε, θα με αγκάλιαζε για ένα λεπτό,από τη χαρά της που είμαι ζωντανός. Και ύστερα θα με μαστίγωνε για καμια βδομάδα. Πήρα τα μάτια μου από πάνω της και πλησίασα το βασιλία.Εκείνος πάλεψε να ανασηκωθεί και έπιασε τη μέση του σφαδάζοντας Σκούπισε τον ιδρώτα από το μέτωπο του και ό,τι σάλια και δάκρυα του προκάλεσα και με έδειξε με το δάχτυλό του επιτακτικά.Πλάγιασα το κεφάλι μου υποτιμητικά και ξεστόμισα περιχαρής:
"Που να τραγουδούσα κιόλας..."
Όρμηξε κατά πάνω μου αλλά τρεις υπουργοί του τον συγκράτησαν μετά βίας. Το ογκώδες σώμα του Λουδοβίκου είχε έρθει στα όριά του και οι ατροφικοί μύες του έκαναν μια προσπάθεια να δουλέψουν κόντρα στους αγχωμένους και φοβισμένους υπαλλήλους του,που είχαν δει την λεπίδα που είχα τραβήξει σε ελάχιστο χρόνο.
Δεν ήθελα να σκοτώσω το μπούλη ,παρ' όλα αυτά. Το έργο μου για σήμερα είχε ολοκληρωθεί. Τα σχέδιά μου είχαν αλλάξει πριν λίγες μέρες και πλέον δε έπρεπε να διστάσω ούτε στιγμή. Το νέο βελτιωμένο σχέδιο ήταν πολύ πιο δύσκολο και η 1η μέρα του φεστιβάλ ήταν απλά η προθέρμανση.
"Ας κρατήσουμε ενός λεπτού σιγή για τους καθρέπτες που χαθήκανε νωρίς", ψέλλισα πανευτυχής να κοιτάω τη διογκωμένη,κοκκινισμένη σα παντζάρι, μούρη του μπουχέσα με το στέμμα και έστειλα ένα καυτό φιλί στην Αντουανέτα Εκείνη χλόμιασε και βρήκε το θράσος να μου πει αυτό που ο άντρας της φοβόταν.
"Θα βρω τη γκομενίτσα σου,παλιο-παρδαλέ! Ανώμαλε! Σιχαμένε!", έφτυνε προς το μέρος μου. Ούρλιαζε υστερικά και ο γέρικος λαιμός της έκλεψε το χαμόγελο από τα χείλη μου ξανά. Στο άκουσμα τέτοιων κοπλιμέντων προσποιήθηκα υπόκλιση. Την ίδια στιγμή οι δύο πρώτοι φρουροί έρχονταν από πίσω μου, ο ένας από δεξιά κι ο άλλος από αριστερά. Καθώς έσκυψα και κοίταξα με ξιπασμό τους ευγενείς, οι φρουροί ήταν ακριβώς από πίσω μου. Εντελώς out of the blue, άπλωσα τις γροθιές μου με δύναμη και τους χτύπησα χαμηλά, κάτι που θα τους εκνεύριζε εγγυημένα. Οι επόμενοι φρουροί βρήκαν τους δύο μαντράχαλους στο πάτωμα να σφαδάζουν και με έβαλαν στόχο.Ο βασιλιάς ούρλιαξε "Ζωντανό" και τα πρώτα μπαστούνια προσγειώθηκαν στο κεφάλι μου. Είχε καταντήσει ρουτίνα πλέον...
Ο βασιλιάς ακολούθησε την συνοδεία των φρουρών και επέβλεψε την προσαγωγή μου στο μπουντρούμι. Κάθε που φτάναμε σε σκάλες ,οι φρουροί σταματούσαν την πομπή και με πέταγαν στα σκαλιά κουτρουβαλώντας Είχε πλάκα διότι οι εμετικές μούρες τους γύριζαν σα σβούρες και μετατρέπονταν σε θολές χαρούμενες μπίλιες. Όταν έσκαγα με το κεφάλι στον τοίχο που αντίκριζε τις σκάλες, το οποίο συνέβαινε σε κάθε όροφο, χαιρετούσα σα καθυστερημένος το βασιλιά και φώναζα ατάκες από την Δωδέκατη Νύχτα του Σαίξπηρ
Όταν επιτέλους φτάσαμε στο κλουβί, ο βασιλιάς με κοίταξε με ξινισμένο ύφος και είπε:
"Λοιπόν,καραγκιόζη, μεσημέρι φεύγεις για Βαστίλη ή μου καρφώνεις που βρίσκεται το πουτανάκι σου, το περνάω 5-6 χέρια για να ξεκαυλώσω και σε αφήνω να πάρεις μέρος στις παραστάσεις ,σήμερα το απόγευμα. Φυσικά, ότι απ' τα δύο και να επιλέξεις, μεθαύριο πρωί πρωί σε εκτελώ.
Φιλάκια, ηλίθιο πλάσμα"
Η σιδερένια πόρτα κλείνει άγαρμπα και με ξυπνάει για τα καλά. Κοιτάζω στο ταβάνι το οποίο είναι διαλυμένο και 3 φρουροί με μουσκέτα φυλάνε τη τρύπα που δημιούργησε η υπέροχη πυρίτιδα του γκριζομάλλη Albert. Ο Albert ήταν χαμίνι κιόλας όταν μπλέχτηκε σε συμμορίες του Παρισιού και άρχισε να εφαρμόζει την εξυπνάδα του στα εκρηκτικά.Εϊχαμε συναντηθεί σε ένα καφενείο την πρώτη χρονιά που διορίστηκα ως γελωτοποιός της βασιλικής αυλής. Ήταν μεθυσμένος και μου διηγήθηκε μια αστεία ιστορία για ένα έργο που είχε αναλάβει και αφορούσε την ανέγερση της πλατείας των Ηλυσίων Πεδίων.Η παρέα του και εκείνος μισθώθηκαν να ανατινάξουν κάτι άχρηστα εμπόδια στη μεγάλη λεωφόρο και εκείνη τη μέρα είδε την Αντουανέτα να πηγαίνει με ένα σωρό τζιτζιφιόγκους φίλους της στο μάθημα μουσικής. Γέλαγε τόσο πολύ όταν την είδε που τον απέλυσαν. Αποφάσισα να του χαρίσω το μισθό μου και από τότε τον καλούσα για διάφορες καταστροφές και βρωμοδουλειές που σκαρφιζόμουν
Κοντεύουν 4 ώρες από τότε που κοιμήθηκα,δλδ τα μεσάνυχτα, και λέω στον ευγενικό ξανθό φρουρό ,που ακόμα έχει χνούδι στα μάγουλά του, να με ξυπνήσει σε 20 λεπτά.
Ονειρεύτηκα το Παρίσι, λαμπερό στο νυχτερινό σκοτάδι, έδειχνε τα στολίδια του στο σύμπαν. Από τη Notre Dame άκουγες αγύρτες να τραγουδούν, από τα σοκάκια με τα φτωχικά καφενεία άκουγες φωνές,καυγάδες, κρασοκατανήξεις μέχρι τελικής πτώσεως και μουσική που κόλλαγε στο αυτί σου για πάντα.
Η Μίνα εμφανίστηκε δίπλα μου σε ένα παγκάκι ,ενώ εγώ χάζευα τη πανσέληνο. Δυο μήνες είχαν περάσει από το γράμμα της και το είχα σκάσει από το παλάτι από το ηλιοβασίλεμα Ήμουν ένα αλλοπαρμένο,σχεδόν κουτό παιδί. Η Μίνα με άρπαξε και με φίλησε. Πάντα ατίθαση. Όταν έδειξα να το απολαμβάνω, με απώθησε γρήγορα και με χαστούκισε.Η τύπισσα είναι τρελή. Που έχω μπλέξει?Δεν είμαι για τέτοια πράματα,εγώ...
Σηκωθήκαμε και σουλατσάραμε όλη νύχτα κοντά στο ξέφωτο της φυλακής της Βαστίλης Οι φρουροί του πατέρα μου με έψαχναν αλλά η Μίνα ήξερε να μας κρύψει μπροστά στα αφελή μάτια τους. Η Μίνα με έβλεπε σαν αντικείμενο λατρείας παρά σαν ίσο προς ίσο. Ήμουν το αρκουδάκι της. Αλλά αυτό θα άλλαζε. Με κοίταξε επίμονα και με διέταξε να κλέψω το μπουκάλι πιοτό εκείνου του μεθυσμένου στρατιώτη που είχε ξαπλώσει σε ένα παγκάκι αποχαυνωμένος.Οι νευρικές μου κινήσεις μέσα στους θάμνους την εκνεύρισαν και με άρπαξε από το σβέρκο."Έλα μικρέ μου ήρωα. Το μπουκάλι σου ανήκει.Ο πατέρας σου το πλήρωσε με το μισθό του στρατιώτη που θα έπρεπε να σε ψάχνει!"
"Λογική-παραλογική" σκέφτηκα φωναχτά και με κάρφωσε με τα καστανά της μάτια. Σηκώθηκα
απρόθυμα και διένυσα το πλακόστρωτο χωρίς να ακουστώ.Σα φάντασμα. Που και που γύρναγα να αντικρίσω τη Μίνα, ψαρεύοντας για το έλεος της. Όταν πήγα να αρπάξω το μπουκάλι, τα χέρια μου με πρόδωσαν και το μπουκάλι έγινε χίλια κομμάτια κάτω από τα πόδια του στρατιώτη.Ο στρατιώτης άνοιξε το στόμα του και με χάζευε σα ψάρι. Μετά από 5 δευτερόλεπτα αφασίας, άρχισε να ουρλιάζει
"ΚΛΕΦΤΕΣ!!! Κωλόπαιδο θα σε λιντσάρω".
Η Μίνα εξαφανίστηκε και την είδα να κατευθύνεται σε κάτι στενά. Έτρεξα πίσω της και χαθήκαμε στη νύχτα. Το πρωί ήμουν στο κρεβάτι μου και είπα ψέματα στο πατέρα μου ότι χάθηκα στον κήπο του παλατιού παίζοντας με τη γάτα μου.
Ο φρουρός με ξύπνησε με ένα ευγενικό μπουγέλο στα μούτρα.Ανοιγόκλεισα τα βλέφαρα μου τόσο που φοβήθηκα ότι θα πετάξω, και έκανα λίγο διαλογισμό. Ήμουν κουρασμένος, πεινασμένος, τραυματισμένος στα μισά πλευρά μου, το κεφάλι μου κουδούνιζε και τα πόδια μου ήταν έτοιμα να σπάσουν σα μακαρόνια. Εν ολίγοις τα μόνα άθικτα σημεία στο σώμα μου ήταν τα νύχια των ποδιών και των χεριών μου. Όλα τα υπόλοιπα είχαν σμπαραλιαστεί λίγο έως πολύ.
Έπαιξα ένα παιχνίδι με παροιμίες εναντίον του φρουρού και τον βασάνισα με μερικούς
γρίφους. Όταν πλέον είχε ξημερώσει μου είχε διηγηθεί τη μίζερη ζωή του και με είχε κεράσει λίγη σοκολάτα. Όταν τον αντικατέστησε ένας αγροίκος που είχε φάει κλωτσίδι από τον Λεκ, το βούλωσα και βυθίστηκα στις σκέψεις μου.
Δε μπορούσα να καρφώσω τη Μίνα. Ήταν προφανές. Επίσης,ο βασιλιάς είχε θορυβηθεί και είχε αδειάσει τη Βαστίλη από κρατούμενους.Οι μόνοι που απολάμβαναν τις υπηρεσίες του τεράστιου,μεσαιωνικού κάστρου ήταν δύο ψυχοπαθείς και ένα πλουσιόπαιδο ,που είχε δικαστεί για ασέβεια κατά της βασιλικής περιουσίας. Ο βασιλιάς αντιμετώπιζε οικονομικές δυσκολίες εδώ και καιρό και πρόσφατα βρήκε άλλοθι να κάνει περικοπές. Η θεωρία μου περί σπιούνων έβγαινε αληθινή. Κάποιος ρουφιάνευε στο Λουδοβίκο τα σχέδια εξέγερσης. Οι πολιτικοί κρατούμενοι στάλθηκαν για καταναγκαστικά έργα σε διάφορες επαρχίες χθες το πρωί, την ώρα που ο βασιλιάς παρακολουθούσε τη λειτουργία. Αν δεν είχα αλλάξει τα σχέδιά μου, όπως με συμβούλεψε ο Edward, αυτή τη στιγμή θα ενθάρρυνα ένα πλουσιόπαιδο και δύο ψυχοπαθείς να βγάλουν τους κώλους τους στους φρουρούς και να φωνάζουν "Ζήτω η Κατάληψη της Βαστίλης".
Σε ένα σύμπαν όπου η Μίνα είναι νεκρή, ο αγαπητός σας αφηγητής θα διασκέδαζε τους ευγενείς τη χθεσινή νύχτα χωρίς έκτροπα και ασχήμιες.Θα αποκτούσε την εύνοια των περισσοτέρων ευγενών και φυσικά θα ήταν μασκαρεμένος για να μην αναγνωρισθεί από το βασιλικό καταραμένο ζευγάρι. Θα τραγουδούσε μαζί με τους μασκαράδες μεταλάδες σε μια στιγμή πανζουρλισμού και θα χόρευε με την Έφη κάποιο παθιασμένο ταγκό
Στις παραστάσεις της δεύτερης μέρας στην όπερα, ο κύριος τζέστερ θα .... ΕΕΕΕ αρκετά σας είπα για τώρα.
Το θέμα είναι ότι η Μίνα ζει.Κάτι που σαν άξεστος κωλοπαιδαράς θα εκμεταλλευτώ στο έπακρο.
Πίσω στη κατασκήνωση, οι άνθρωποι του φεστιβάλ είχαν τρομοκρατηθεί για τα καλά. Η πλειοψηφία των πολιτών έβριζαν τον ηλίθιο γελωτοποιό που τους παρέσυρε σε αυτή τη τρέλα,μόνο και μόνο για να τσακωθεί με τους φρουρούς επειδή του καρφώθηκαν παρανοϊκές ιδέες στο κεφάλι. Οι ραψωδοί κάθονταν σε ένα μεγάλο τραπέζι και έπιναν , τιμώντας τον νεκρό σφίχτερμαν που πέθανε στη συμπλοκή με τους στρατιώτες.Ο Λεκ ύψωσε το μπουκάλι του και τσούγκρισε με τα ποτήρια των υπόλοιπων θηρίων.Ο κοντός καράφλας αποπειράθηκε να με κράξει, αλλά τον απέτρεψε ο Λεκ με εκφοβιστικό βλέμμα. Ό,τι απώλειες και να αμαύρωναν την αποστολή, δεν έπρεπε να υπήρχαν κλαψουρίσματα και λιγοψυχίες.Ειδικά από τα πρωτοπαλίκαρα του εμπνευστή του σχεδίου, περίμενε κανείς υπομονή και εγκράτεια στις εκδηλώσεις απογοήτευσης Ο Λεκ άρχισε να απαγγέλει ένα
λυρικό θρήνο για το χαμένο συνάδερφο, και σύντομα τον ακολούθησε ο κοντός καράφλας. Μετά από αρκετή ώρα που έχωναν ρίμες, ο Λεκ σηκώθηκε ζαλισμένος από το ποτό και κατευθύνθηκε στο καμαρίνι μου, όπου περνούσε τη μέρα της η Μίνα.
Όταν ο Λεκ άνοιξε τη πόρτα και μπήκε δειλά στο καμαρίνι, τα ξύλα έτριξαν κάτω από τα πόδια του.Η Μίνα σηκώθηκε νευρικά από το κρεβάτι και κοίταξε τον Λεκ με επίμονο βλέμμα.Ο Λεκ γύρισε το κεφάλι του από αμηχανία και παρατηρούσε τον Edward να σκιτσάρει κάτι ακαταλαβίστικο, καθισμένος στο γραφείο μου. Η Μίνα ρώτησε τον Λεκ αν είχε νέα από το παλάτι και εκείνος ξεστόμισε ενοχικά πως ο βασιλιάς την ψάχνει και σύντομα η βασιλική φρουρά θα έρθει για να τη βρει.
Ο Edward,έσπρωξε τη καρέκλα προς τα πίσω, έσκισε το χαρτί στο οποίο δούλευε και το κατάπιε. Πλησίασε τον Λεκ και του είπε : "Έμαθες πότε θα φτάσει το συνεργείο για την αντικατάσταση των καθρεφτών?". Ο Λεκ συνομίλησε μαζί του κρυφά από την Μίνα και όταν επέστρεψαν στο καμαρίνι, η Μίνα είχε αρχίσει να μαζεύει τα πράγματά της. ο Λεκ αποχώρησε βιαστικός μια και προείχαν άλλες δουλειές που έπρεπε να αναλάβει. Αντίθετα ο Edward κοντοστάθηκε βαριεστημένα απέναντι από τη Μίνα και δεν έκανε τίποτα εκτός από το να τραγουδάει ένα αγγλικό εμβατήριο.
Σύντομα χτύπησε η πόρτα και αφού ο Edward άνοιξε τρέμοντας, μπουκάρισε συγχυσμένη η Έφη. Μια λάμψη όμως κρυφής χαράς στα μάτια της, γέμισε αισιοδοξία το δωμάτιο.Η Έφη αγκάλιασε τη Μίνα και ο Edward έφυγε κλείνοντας τη πόρτα πίσω του. Οι γυναίκες είχαν ένα σχέδιο και δεν ήθελε να εμπλακεί σε γυναικείες βρωμοδουλειές.Ήταν αρκετά σοφός ώστε να μη ρωτήσει καν τα βασικά.
----------------------------------------
«Αυτός ο άνθρωπος είν’ αρκετά σοφός, άρα μπορεί πολύ άνετα
να παίζει το ρόλο του χαζού. Και για να γίνει αυτό
χρειάζεται ιδιάζουσα εξυπνάδα. Πρέπει να ξέρει τη διάθεση
όποιου πειράζει, το χαρακτήρα καθενός, και πρέπει να επιλέγει
την κατάλληλη στιγμή, και όχι σαν αγύμναστο γεράκι
να ορμάει σε κάθε φτερωτό που βρίσκεται μπροστά του.
Το ίδιο δύσκολο επάγγελμα μ’ εκείνο του σοφού!
Γιατί η τρέλα του σοφού τρελού είναι ωραία,
ενώ άμα τρελαίνεται ο σοφός εξευτελίζεται, μοιραία.»
Τι υπέροχο κείμενο. Ακούω το κοινό να χειροκροτά, καθισμένος στα παρασκήνια. Η ηθοποιός αποσύρεται και η επόμενη πράξη ξεκινά. Εγώ είχα αποχωρήσει από την σκηνή λίγο πριν το μονόλογο της Βιόλα. Πάντα όποτε ξεστομίζω τις τελευταίες μου ατάκες σε αυτή τη πράξη,ανατριχιάζω.
«Η τρέλα, κύριε, κάνει τροχιά γύρω απ’ τη γη όπως ο ήλιος. Και λάμπει παντού»
Όλο το απόγευμα ήταν μια βαρετή εναλλαγή θεατρικών έργων με διαλλείματα φαγητού.Οι ευγενείς και οι θίασοι έδειχναν να το απολαμβάνουν όμως εγώ είχα το νού μου σε άλλα θέματα.Άσε που ήξερα όλα τα έργα απ'έξω κι ανακατωτά.
Ο ήλιος έπεσε όταν στη σκηνή άρχισε να υπάρχει ενδιαφέρον καθώς επιτέλους, ένας ένας οι γελωτοποιοί με τη σειρά θα βγαίναμε για ένα διασκεδαστικό μισάωρο μονόλογο ο καθένας.Η σκηνή ήταν τεράστια και και κόκκινες κουρτίνες πιάνονταν σα μαλλιά κοπέλας, από τις άκρες τους. Οι θέσεις αμέτρητες και όλες πιασμένες από πλούσια άτομα και οικογένειες.Το εισιτήριο ήταν πανάκριβο και οι φτωχοί πολίτες διασκέδαζαν την ίδια στιγμή στο μεγάλο πανηγύρι που είχε στηθεί για το σινάφι τους κοντά στη Notre Dame. Το θέατρο ήταν για τα υψηλά εισοδήματα σε αυτή τη χώρα.Απόδειξη ότι ο βασιλιάς έπαιζε θέατρο όλη του τη ζωή. Νιώθω ποταπός ψεύτης και κλέφτης μπροστά σε μερικούς γλοιώδεις τύπους μέσα στο κοινό, αλλά σέβομαι πολλούς από τους υπόλοιπους πλούσιους που βρίσκονταν στην όπερα, τούτη τη στιγμή.
Ο πρώτος γελωτοποιός ήταν μαύρος και προς στιγμήν όλοι οι χλιδάτοι θεατές έδειχναν
απορημένοι σε σημείο προσβολής των αρχών τους.Πολλοί γιουχάισαν αλλά τους σώπασε η φρουρά.Ο μαύρος γελωτοποιός ήξερα από πριν ότι είχε βρεθεί μέσα από απίστευτες κακουχίες στην Αγγλία. Στη ζωή του ήταν σκλάβος αλλά μετά από μια τραγωδία στο πλοίο που τον μετέφερε μαζί με ομοεθνείς του στην Αμερική, έλαβε χάρη από το βασιλιά της Αγγλίας και έγινε γελωτοποιός, αφού δεν υπήρχε άλλος τρόπος να αποκτήσει ασυλία από το βασιλικό νόμο.Ιππότης δε μπορούσε να στεφθεί, οπότε ο τύπος έγινε κακήν κακώς γελωτοποιός.Και δε ήταν και άσχημος σε αυτή τη δουλειά.
Προχώρησε μάγκικα στο κέντρο της σκηνής και γέλασε κοιτώντας όλους τους λευκούς, ντυμένους μέχρι τα νύχια, προνομιούχους του σύμπαντος και ξεφώνισε :
"God is black.But don't tell her, 'cause she's very sensitive with her colour"
Οι μεταφραστές τρελάθηκαν.Ένας ιερέας σταυροκοπήθηκε μανιασμένα και αποχώρησε.Οι περισσότεροι γέλασαν. Κάποιοι νευριασμένοι αξιωματούχοι συνομιλούσαν απειλητικά με τους φρουρούς και τους διέταξαν να συλλάβουν τον γελωτοποιό.Το κοινό πάγωσε και ο μαύρος γελωτοποιός ίδρωσε και με κοίταξε. Εγώ ήμουν πίσω από την κουρτίνα ανυπόμονος,ώσπου ακούστηκε ο βασιλιάς να διατάζει άμεση σύλληψη και τότε πετάχτηκα στη σκηνή , με ένα γάτο στα πόδια μου ,κάνοντας αποτυχημένα ζογκλερικά.Οι μπάλες τις οποίες έριχνα όπου να 'ναι έπεσαν πάνω στο γάτο και εγώ σκουντούφλησα επίτηδες πατώντας την ουρά του. Οι ευγενείς ξεκαρδίστηκαν. Σηκώθηκα νευριασμένος και τινάχτηκα για να αποφύγω το τρελαμένο γάτο. Έπεσα από τη σκηνή και βρέθηκα ανάμεσα στο κοινό, και λιγα μέτρα με χώριζαν από τους στρατιώτες. Στράφηκα προς το βασιλιά, ο οποίος έσφιγγε δίπλα του την Μίνα. ΤΙ???
Ξεπέρασα το σοκ και του έγνεψα καταφατικά. Εκείνος δίεταξε τους στρατιώτες να αναπαυτούν και να επιστρέψουν στις θέσεις του καλύπτωντας τις πόρτες. Περιπλανήθηκα ανάμεσα στους διαδρόμους και κορόιδεψα το ντύσιμο μίας σιτεμένης και πριν προλάβει να με βρίσει έσκυψα μπροστά της και της έδωσα ένα κέρμα που εμφάνισα με μαγικό. Της είπα τότε να μη ζητιανεύει για κοπλιμέντα όταν έχει άντρα. Ανέβηκα στη σκηνή και ο μαύρος γελωτοποιός με κοίταξε ανακουφισμένος. Έβγαλε ένα τριαντάφυλλο και το πέταξε σε μια κοπέλα, η οποία το άρπαξε γεμάτη χαρά. Η επέμβαση μου ήταν άμεση.
"Δε θέλετε να ξέρετε που το έκρυβε", πέταξα και ένιωσα τη γλώσσα μου να στάζει βιτριόλι. Με κοίταξε χαμογελώντας και με ρώτησε:
"Ξέρεις τι θέλουν οι γυναίκες?"
"Φυσικά" ,απάντησα. "Άλλωστε μας το χτυπούν συνέχεια",συνέχισα με μυστηριώδες βλέμμα.Στάθηκα ευθυτενής και φώναξα με γυναικεία φωνή :
" Θέλουν έναν άντρα με αίσθηση του χιούμορρρρ"
Χασκογέλασε και με έσπρωξε υποτιμητικά. Άπλωσε τα χέρια του με απορία και ξεστόμισε: "Αυτή είναι η μισή αλήθεια. Ποτέ δεν ακούμε το υπόλοιπο γιατί είμαστε απασχολημένοι να γλείφουμε τα παπούτσια τους."
Προχώρησε, πήρε αγκαλιά το γάτο,τον χάιδεψε και τον άφησε. Τότε λέει:
"Μία γυναίκα θέλει έναν άντρα με αίσθηση του ΔΙΚΟΥ ΤΗΣ χιούμορ!"
Πολλές ανύπαντρες χτυπήθηκαν στις θέσεις τους,ενώ οι παντρεμένες κοίταξαν τους άντρες τους με το βλέμμα " Είναι ψέματα".
Ο μαύρος χειροκροτήθηκε και αποχώρησε αμέσως.Δε θα ολοκλήρωνε το μισάωρό του και φυσικά εγώ θα έκανα πρόγραμμα ΜΙΑΣ ώρας.Το κοινό ήταν τρελαμένο όταν άρχισα να κράζω τα κακώς κείμενα των σχέσεων. Ήταν πάντα το αγαπημένο μου σκετς και έδινα τον καλύτερό μου εαυτό.
"Σας έχει τύχει ποτέ, να είστε παντρεμένοι με μία κοπέλα... και το πατέρα της?
Μα τι ηλίθιος, αυτός είναι ο λόγος που φοράτε κοστούμι κι όχι κολάν αυτή τη στιγμή.
Συνεχίζω..
Περνάτε μία υπέροχη μέρα, χαζεύοντας τις υπηρέτριες στο κτήμα σας και η γυναίκα σας σας ζητάει να κάνετε σεξ? Ναι, σοβαρολογώ. Τι σεξ μωρή? Δεν έχεις άλλες δουλείες?Είσαι παντρεμένη γυναίκα. Κάνε αυτό που κάνουν όλες. Απάτησέ με. Άσε με να παίξω με τη νεολαία, πάρε το χοντρό κώλο σου και πιάσε κανένα τεκνό.Αλλιώς χωρίζουμε...
Συμβαίνει και στους καλύτερους, το ξέρω...
Σας έχει τύχει ποτέ να θέλετε να κάνετε μία καλή πράξη? Όπως στους προσκόπους? Αλλά το ξανασκέφτεστε όλο το πρωί, και επιτέλους το μεσημέρι... θυμάστε ότι είστε ο βασιλιάς? Αυτές οι σκέψεις είναι πολύ ρουφιάνες,σκέφτεστε.
Βέβαια υπάρχει και η άλλή άκρη.Αυτή κι αν είναι μέσα σε βαριά σκατά...
Είσαι ένας φτωχός ηλίθιος και θες να αυτοκτονήσεις...Και το μόνο αρκετά ψηλό κτίριο είναι η Παναγία των Παρισίων...Και πρέπει να πληρώσεις είσοδο...
Η εκκλησία είναι α-π-α-ν-θ-ρ-ω-π-ήήήήήήήή"
Οι ευγενείς γελούν ακατάπαυστα ενώ κάποιοι διανοούμενοι της επιστημονικής κοινότητας
δείχνουν να απολαμβάνουν το σώου μου.
"Βλέπω πολλούς επιστήμονες εδώ απόψε. Και πιστέψτε με αυτοί οι τύποι δε ξέρουν τι τους γίνεται. Εννοώ, σνομπάρουν την θρησκεία,οκ?... Θα έπρεπε να ξέρουν καλύτερα. Πιστεύω,βέβαια, ότι η θρησκεία θα έπρεπε να φανεί ανώτερη,να φανεί πολύ ανώτερη.Θα μπορούσαν να βάλουν τους επιστήμονες να συμμετέχουν σε ενδιαφέροντα πειράματα για το καλό της κοινωνίας. Φυσικά τα καλύτερα θα είναι πάνω στη καύση.Είναι πολύ καυτό πεδίο της επιστήμης αυτό. Το πιστεύω θερμά."
Καθώς συνδιαλέγομαι με έναν επιστήμονα από το κοινό που προσπαθεί να το παίξει έξυπνος, του απαντάω "Ελπίζω να καείς μαζί με τη Βίβλο" στο οποίο γελάνε όλοι δυνατά και υστερικά. Μέχρι που το κατάλαβαν.
Κάπως έτσι περνούσε η ώρα και ο βασιλιάς χούφτωνε τη Μίνα, η οποία ανταποκρινόταν και εγώ τρελαινόμουν όλο και περισσότερο. Αλλά μην απελπίζεσαι, τρελέ γελωτοποιέ. Δες τη θετική πλευρά του θέματος. Κάπου θα υπάρχει και αυτή.
(Το συγκεκριμένο λινκ είναι εντός ύλης και προτείνω να το δείτε.)
----------------------------------------
Ένα δάκρυ κύλησε στο μάγουλό μου και έπνιξα ένα λυγμό. Κοίταξα το κοινό και άρχισα να τραγουδάω ένα ερωτικό τραγούδι που έγραψα όταν η Μίνα ήταν νεκρή.
Αργότερα το πήρε από τα απομνημονεύματά μου ένας φαβορίτας τραγουδιάρης.
Την στιγμή που το τραγούδι έφτασε στο τέλος του , η όπερα σείστηκε. Όχι από χειροκρότημα ή πανηγυρισμούς. Μια τεράστια έκρηξη κλόνισε τα αυτιά μας και έκανε την καρδιά όλων να αντηχήσει τρομαχτικά στα σωθικά μας.
Η "Μίνα" πάτησε πάνω στο κεφάλι του Λουδοβίκου και έτρεξε σα το δαίμονα πάνω στη σκηνή. Οι φρουροί μας κυνήγησαν αλλά είχαμε εξαφανιστεί στα παρασκήνια μέσα από μυστικά περάσματα που οι αντιστασιακοί φίλοι μου είχαν στήσει εδώ και μέρες.
Ο σκοπός μου ήταν και παραμένει ένας. Η γελοιοποίηση του βασιλιά.Ακόμα κι όταν η Μίνα μου άλλαξε τα σχέδια, το τελικό αποτέλεσμα ήταν ένα. Η πλήξη του εγωισμού του βασιλιά και η στέρηση της πολυτέλειας που ζούσε εις βάρος μας επί χρόνια.
Πιστεύω ότι τα βιβλία της ιστορίας κάποτε θα γράψουν για τις 680.000 λίβρες που δαπανούσε ΜΟΝΟ η Αντουανέτα κάθε μήνα για τα πολύτιμα κοσμήματα,λούσα και ρούχα της.
Κανείς δε ξεχνά τα καθημερινά πάρτυ,τις εκδηλώσεις τα εκατοντάδες μπουφέ που έστηναν κάθε χρόνο.
Την ώρα που 2000 ευγενείς βρίσκονταν στην όπερα παρακολουθώντας έναν γελοίο να λέει σαχλαμάρες, τα πρωτοπαλίκαρα της αντίστασης ανατίναξαν τις αποθήκες κάνοντας σκόνη τις προμήθειες μηνών του γουρουνιού με το σκήπτρο.
Ο Edward μεταμφιεσμένος σε ταπεινό εργάτη έκλεβε ανεκτίμητης αξίας θησαυρούς μαζί με άλλους 10 επαναστάτες. Ο Edward κράτησε ως αμοιβή ένα κουτί πολύτιμο για εκείνον και τα υπόλοιπα πλούτη μοιράστηκαν στο κόσμο ή δώθηκαν στην αντίσταση.Ακόμα κι έτσι όμως
οι θησαυροί του Λουδοβίκου και ο πλούτος του ήταν σημαντικά δυνατός. Ο Λουδοβίκος βέβαια αναγκάστηκε να πάρει οικονομικά """μέτρα""" εξαθλίωσης. Το ψωμί πουλιόταν 60% πιο ακριβά όταν οι μισθοί ανέβαιναν μόλις 20% και αυτοί μόνο στο 30% της αστικής τάξης. Εκατομμύρια άνθρωποι πείνασαν τους επόμενους μήνες και μερικές χιλιάδες πέθαναν από εξαθλίωση. Πείνασα,κυνηγήθηκα (και θα πέθαινα χίλιες φορές) μαζί τους. Ο Λουδοβίκος έπρεπε να μαζέψει λεφτά με το τρόπο που ήξερε. Πατώντας κεφάλια.
Οι ραψωδοί είχαν συγκεντρώσει τη πρώτη μικρή ομάδα αντιστασιακών έξω από το Παρίσι, που 11 μήνες αργότερα δίνουν όρκο ανυποταγής κατά του Λουδοβίκου συσπειρωμένοι,αποφασισμένοι και ασταμάτητοι.
Αυτός ο όρκος δόθηκε σήμερα. 20 Ιουνίου 1789.
Ο Λουδοβίκος ζούσε για μήνες με απειλές, ελλείψεις σε τρόφιμα,υγιεινή και καθρέφτες. Σήμερα, η μέχρι χτες ανύπαρκτη κοινωνική δύναμη των αστών τον φτύνει στα μούτρα. Και όταν θα διαβάζετε αυτό το ημερολόγιο, φίλοι και αδερφοί Παριζιάνοι, θα είμαι χιλιόμετρα μακριά σας. Δε ξέρω και δε φαντάζομαι σε ποιανού τα χέρια θα πέσει αυτό το ημερολόγιο στο μακρινό μέλλον, όμως σήμερα αποφασίστηκε κατάληψη της Βαστίλλης στις 14 Ιουλίου. Ελπίζω στις 14 Ιουλίου να είστε ζωντανοί και να φυλάξετε αυτό το ημερολόγιο.
Το δωμάτιο πλημμύριζε σκοτάδι και υγρασία. Ήταν μία τρύπα σε σχήμα κύβου απογυμνωμένη από αντικείμενα, παρ' όλα αυτά ένας τεράστιος λεκές στο τοίχο φανέρωνε ότι μέχρι πριν λίγο καιρό χρησιμοποιόταν σαν αποθήκη φαγητών. Ήταν πραγματικά εύκολο να σχεδιάσω τη διαδρομή από τη σάλα με τους καθρέφτες έως αυτό το βρώμικο υπόγειο, στο μυαλό μου. Οι φρουροί με έσερναν ικανοποιημένοι μετά από το συμπυκνωμένο μίσος που έβγαλαν για το σινάφι μου. Μου έβαλαν απλά ένα ψάθινο πράμα στο κεφάλι ώστε να μη βλέπω. Αλλά είναι απελπιστικά αφελές να πιστεύεις , ότι ένα κτίριο χωρίς στροφές και περίπλοκους διαδρόμους,στο οποίο η κεντρική σάλα συνδέεται απευθείας με σκάλες που οδηγούν στο υπόγειο, είναι γεωγραφικός γρίφος για ένα άτομο με στοιχειώδη λογική.
1 ώρα πριν
Οι φρουροί χασκογελούσαν κάθε λίγα δευτερόλεπτα καθώς πέταγαν αισχρά αστεία για τις σχέσεις που θα έπιανα με τα ποντίκια της κλούβας και τους σκλάβους από τη Βαστίλη. Φτωχά,βασιλικά μαντρόσκυλα. Δεν υποψιάζονται τίποτα. Πάω στοίχημα ότι εκτός της Έφης που ήταν στο κόλπο, όλοι οι υπόλοιποι καλλιτέχνες έχουν ασπρίσει σα το χιόνι.
Ξαφνικά σταματάμε απότομα. Το κεφάλι μου χτυπάει με ορμή σε ένα λιθόστρωτο πάτωμα και νιώθω τα πλευρά μου να ραγίζουν καθώς ένα πούστικο κλωτσίδι μου κόβει την ανάσα. Ένα χέρι με αρπάζει από τη ψάθινη μάσκα και την αφαιρεί βίαια. Τυφλώνομαι από τις λάμπες μέσα στο υπόγειο και πριν προλάβω να καλύψω το πρόσωπό μου, μία μπότα πλησιάζει το σαγόνι μου και μου σκοτεινιάζει την όραση. Ενστικτωδώς, αρπάζω το πόδι που πάει να με συνθλίψει, αλλά μόλις απλώνω τα χέρια μου, τα πλευρά μου με προδίδουν και παρατάω την προσπάθεια. Ένας έξαλλος φρουρός αρπάζει το μπαστούνι μου, το οποίο κουβάλαγε ένας κατώτερος στρατιώτης για να το φυλάξει, και μου σπάει τη μύτη. Τρέχουν αίματα προς το στόμα μου. Παράλληλα τυφλώνομαι προσωρινά και δακρύζω σαν αλλεργικός. Οι φρουροί με φτύνουν και με παρατάνε στο δωμάτιο σακατεμένο. Όταν και ο τελευταίος στρατιώτης φεύγει κρατώντας μία λάμπα στα χέρια του,μένω με τη πλάτη στον υγρό τοίχο και τη μύτη μου να αναβλύζει κατακόκκινο αίμα γελωτοποιού.
Σχεδόν Μεσάνυχτα ξανά
Είναι σχεδόν μεσάνυχτα.Αλλά νομίζω το ξέρετε ήδη. Τα πλευρά μου με πεθαίνουν γι' αυτό αποφεύγω τις πολλές κινήσεις και αποφασίζω πως ήρθε η ώρα για ανάρρωση. Βγάζω μία κλεψύδρα από την τσέπη στον δεξί μου αστράγαλο και την τοποθετώ δίπλα μου. Ξαπλώνω στο βρώμικο πάτωμα μέσα στο αίμα μου και τα δάκρυά μου καθώς οι πρώτοι κόκκοι άμμου πέφτουν από το στόμιο. Τα μάτια μου βαραίνουν αυτομάτως και μέσα σε δευτερόλεπτα έχω αποκοιμηθεί. Δύο λεπτά αργότερα το πρώτο όνειρο με χτυπά σαν αστραπή. Το γράμμα της Μίνας φτάνει στη πόρτα του δωματίου μου στο παλάτι. Είμαι με τις πιτζάμες και το κρεβάτι μου είναι στρωμένο από τις βασιλικές υπηρέτριες εδώ και ώρα. Διαβάζω αγχωμένος ,και νευριασμένος με τη δειλία μου, την επιστολή απόγνωσης αυτής της νευρωτικής,λιγνής κουκλάρας που γνώρισα τραυλίζωντας πριν κάτι μέρες στην δεξίωση γενεθλίων της μητέρας μου.Η Μίνα ξεχώριζε για την αλητεία της. Με κοίταζε με αυτά τα πρόστυχα καστανά μάτια της καθώς την πλησίαζα γεμάτος ανυπομονησία. Όταν όμως έφτασα ένα βήμα μακριά της ξεροκατάπια και πάγωσα για λίγα δευτερόλεπτα.Μετά τις πρώτες αμήχανες στιγμές,η Μίνα με τράβηξε πονηρά από το χέρι και βγήκαμε στο μπαλκόνι. Της είπα πόσο πολύ μου άρεσε η πανσέληνος και πόσο θα ήθελα να την χαζεύω από κάποιο πάρκο μέσα στη πόλη,αλλά και πόσο πολύ φοβόμουν να βγω από το παλάτι. Έδωσα μια υπόσχεση σε αυτό το κινούμενο μπελά που θαρρείς πως δεν ήταν πριγκίπισσα αλλά άστεγο χαμίνι και πήγα στο δωμάτιό μου. Το χαμίνι ήταν απογοητευμένο.Την απέφευγα εδώ και μέρες. Δεν ήθελα να βγω.Φοβόμουν.Ο κόσμος είναι κακός και απρόβλεπτος για ένα χαζό καλομαθημένο σαν εμένα. Η πανσέληνος μπορεί να πάει να πνιγεί. Στο όνειρο, η πραγματικότητα σταματούσε και εγώ πετούσα με φτερά σα του σπουδαιότερου Ελοχίμ και έφτανα μέχρι το φεγγάρι όπου με περίμενε η Μίνα σε ένα τεράστιο ξέφωτο γεμάτο πυγολαμπίδες.Εκεί το χώμα ήταν φωτεινό και ασημί μιας και πατούσαμε στη σελήνη. Από ένα μεγάλο λόφο αντικρίσαμε τη Γη ξαπλωμένοι και φιληθήκαμε με πάθος.
Η Μίνα άρχισε να με γλύφει και όπως πλησίαζε το αυτί μου, έκανε να με δαγκώσει και εγώ πετάχτηκα τρομοκρατημένος.
Άνοιξα τα μάτια μου έχοντας γύρω το σκοτάδι και δύο κόκκινα μάτια έτρεχαν μακριά μου πανικόβλητα. Στη θέα τους πετάχτηκα όρθιος και ούρλιαξα καθώς τα πλευρά μου έσκιζαν το δέρμα και η φωνή μου πάγωσε από πόνο για τα πλευρά και τρόμο για τον αρουραίο που έτρεχε φορτσάτος στο κελί,σαν να ήταν δαιμονισμένος. Ο αρουραίος κρύφτηκε σε μία τρύπα στο τοίχο και εγώ ψηλάφισα αηδιασμένος το ευτυχώς ανέπαφο γλυκό μου αυτάκι.Άναψα ένα σπίρτο και είδα ότι η κλεψύδρα είχε μόλις αδειάσει. Ο προγραμματισμένος μου ύπνος είχε ολοκληρωθεί και πλέον είχα ανακτήσει αρκετή από τη δύναμή μου. Όμως είχα ένα εσωτερικό τραυματισμό που με πέθαινε. Ήταν ώρα για λίγο διαλογισμό μέχρι να έρθουν οι ενισχύσεις. Τους περίμενα κατά τη μία έξω από την πόρτα μου.
Η μέθοδος αναπνοών που μου έδειξε ο Edward έκαναν τη δουλειά τους και αισθανόμουν πολύ καλύτερα. Περίμενα υπομονετικά το ιππικό, αφού είχαν μείνει λογικά μόλις δέκα λεπτά μέχρι την εκρηκτική εμφάνιση των συνεργών μου. Επειδή όμως αυτό το ημερολόγιο έχει σκοπό να εντυπωσιάσει όποιον τυχόν το διαβάσει,παραθέτω τι έχει γίνει μέχρι τώρα, μερικούς ορόφους πιο πάνω.
-------------------------------------------
Η Έφη ξεκίνησε διστακτικά ώστε να δείξει έκπληκτη με τα έκτροπα που συνέβησαν. Χαιρέτησε τους ευγενείς και έδωσε το σινιάλο σε μερικές αρλεκίνους να αρχίζουν να χορεύουν παιχνιδιάρικα γύρω από τους πιωμένους ευγενείς. Οι γυναίκες τους διασκέδαζαν στη διπλανή σάλα ανταλλάσσοντας ηλίθιες ιστορίες καθώς χορευτές από την Ασία λικνίζονταν πρόστυχα ανάμεσά τους. Οι πιο στερημένες από αυτές χάιδευαν τους χορευτές και τους έσερναν σε διάφορα δωμάτια για να τις ξεπατώσουν. Πίσω στη κεντρική σάλα, ο βασιλιάς τραγουδούσε ένα παραδοσιακό γαλλικό άσμα μαζί με την Έφη η οποία καθόταν δίπλα του και έπινε αργά ένα γλυκό κόκκινο κρασί. Οι γυναίκες αρλεκίνοι ικανοποιούσαν διάφορους ευγενείς κάτω από το τραπεζομάντιλο καθώς τους έλεγαν σεξουαλικά ανέκδοτα. Λίγο πιο πέρα, κάποιοι πρίγκιπες χάζευαν τσιγγάνες να χορεύουν τσιφτετέλια. Στο δωμάτιο των γυναικών, μία μπάντα από την επαρχία των μεταλάδων ξεσήκωνε τις βαριεστημένες συζύγους με εξωφρενικούς στίχους και προκλητικό σώου. Χαιρόμουν πραγματικά για αυτούς τους μασκοφόρους σατανάδες (βλ. " Η μελωδία της αηδίας")...
Το γλέντι έφτανε στο αποκορύφωμά του όταν η Έφη σταμάτησε τους μελωδούς και ζήτησε την προσοχή των καλεσμένων. Σηκώθηκε αέρινα και γύριζε αργά γύρω από το τραπέζι ανεβάζοντας σασπένς λέγοντας πως ήρθε η ώρα για μία διδαχή.
Και πάει κάπως έτσι:
"Γελάς, και ρισκάρεις να γίνεις γελοίος.
Κλαις, και ρισκάρεις να γίνεις αδύναμος.
Ζεις, και ρισκάρεις να πεθάνεις.
Ελπίζεις, και ρισκάρεις να φτάσεις στην απόγνωση.
Επικοινωνείς, και ρισκάρεις να φανερωθείς.
Προσπαθείς, και ρισκάρεις να αποτύχεις.
Κι όλα αυτά γιατί αυτός που δε ρισκάρει τίποτα,δεν κάνει τίποτα και δεν έχει τίποτα, ΕΙΝΑΙ ένα τίποτα."
Οι ευγενείς έχασκαν αποσβολωμένοι και χειροκρότησαν μετά από δυο δευτερόλεπτα σιγής.Η Έφη κάθισε,ήπιε μια γουλιά κρασί και τους έδειξε ένα παιχνίδι με κάρτες το οποίο άρχισαν να παίζουν μανιωδώς.
--------------------------------------------
Πίσω στο κλουβί, άρχισα να τρελαίνομαι από την αγωνία και είχα κλείσει τα μάτια μου προσπαθώντας να ηρεμήσω και να μη πεθάνω από υπερκινητικότητα.
Και τότε, η ησυχία διαταράχτηκε από ανήσυχα βήματα πάνω από το κλουβί. Μια ντουζίνα ζευγάρια πόδια περπατούσε στα χαλίκια του κήπου και σταμάτησε μπροστά στο μεγάλο τοίχο. Ήμουν ακριβώς κάτω από το δωμάτιο με τον υπέροχο τοίχο που θα γινόταν κομματάκια σε ένα λεπτό. Άκουσα ψιθύρους και αναγνώρισα τη φωνή του Λεκ. Η καρδιά μου είχε αρρυθμίες. Κάλυψα τα αυτιά μου και κουλουριάστηκα στον τοίχο του κελιού μου. Οι συμμορίτες χασκογελούσαν και μετά από λίγα δευτερόλεπτα ο τοίχος εκτοξεύτηκε προς τα μέσα. Η πυρίτιδα άνοιξε το δρόμο για τους απελευθερωτές μου καθώς ένας εκκωφαντικός κρότος τάραξε αυτή τη πλευρά του κτιρίου. Οι εισβολείς μπούκαραν γρήγορα γρήγορα στο δωμάτιο, που βρισκόταν πάνω από το υπόγειο που βρισκόμουν. Με κοίταξαν ευχαριστημένοι από το τρύπιο ταβάνι του κελιού μου και έσπευσαν να με αρπάξουν. Ήμασταν όλοι κι όλοι 13 άτομα. Προχωρήσαμε νευρικά στον διάδρομο έξω από το πυρπολημένο δωμάτιο, όπου 3 φρουροί είχαν λιποθυμήσει από την έκρηξη. Ο Λεκ κι εγώ κρυφτήκαμε πίσω από ένα τοίχο στα δεξιά και οι υπόλοιποι εξαπλώθηκαν στο διάδρομο ψάχνοντας για κάλυψη. Ο Edward σήκωσε τη κουκούλα που φορούσε και μου έκλεισε το μάτι. Γύρισε τότε τη πλάτη του και κινήθηκε προς τη σκάλα μαζί με τον κοντό καράφλα φίλο του Λεκ. Ακούσαμε τρέξιμο και φωνές στη σκάλα και είδαμε 5 φρουρούς να κατεβαίνουν αγχωμένοι. Όταν κατέβηκαν από τη σκάλα, ο Edward με ένα χτύπημα του μπαστουνιού του στον κρόταφο του πρώτου φρουρού, τρόμαξε τους άλλους 4 ένστολους. Τότε, ο καράφλας έπιασε τάχιστα δύο απ' αυτούς και τους χτύπησε τα κεφάλια, κάτι που βρήκα πολύ αστείο. Ο ένας από τους δύο φρουρούς που έμεναν ακόμα όρθιοι τόλμησε να βγάλει το ξίφος του, όταν ο Edward τον χτύπησε με το μπαστούνι του στο πίσω μέρος του κρανίου, εξουδετερώνοντας τον.
(Κάπου εδώ προτείνεται η ακρόαση ρυθμικής instrumental για σκηνές βρωμόξυλου ή για τους πιο ψαγμένους λίγη hardcore.)
Ο Λεκ κι εγώ ξεχυθήκαμε στις σκάλες και όταν βγήκαμε στο διάδρομο του πρώτου ορόφου, αντικρίσαμε μια ντουζίνα στρατιώτες να κατευθύνονται νευριασμένα προς εμάς. Δίπλα μας στριμώχτηκαν οι υπόλοιποι συμμορίτες.3 φουσκωτοί ραψωδοί συμπεριλαμβανομένου και του καράφλα κοντού, ο Edward με τη πράσινη κουστουμιά του να ξεχωρίζει και τα καστανά μαλλιά του να καλύπτουν το ένα του μάτι. Αριστερά του,3 πυροτεχνουργοί που κρατούσαν σφυριά και μπαστούνια και ένας λιγνός γκριζομάλλης που κρατούσε
δυο σακουλάκια με κροτίδες αντιπερισπασμού.Πίσω τους, δύο νάνοι ζωσμένοι με στιλέτα. Κι άλλοι φρουροί εμφανίστηκαν από την άλλη άκρη του διαδρόμου. Ήμασταν περικυκλωμένοι. Κοίταξα τον Λεκ και εκείνος έγνεψε στον γκριζομάλλη, ο οποίος πέταξε 4 στρακαστρούκες στα πόδια των φρουρών απέναντί μας. Καπνός γέμισε τα πρόσωπά τους και άρχισαν να βήχουν. Οι νάνοι στράφηκαν προς την άλλη πλευρά και πέταξαν κάμποσα στιλέτα που βρήκαν τους μπροστινούς φρουρούς ακριβώς δίπλα στο λαιμό. Οι φρουροί έπεσαν κάτω σφαδάζοντας και οι επόμενοι μας πλησίασαν απειλητικά. Ο κοντός καράφλας έπεσε πάνω τους μαζί με τους άλλους δύο ραψωδούς και τους αφόπλισε έυκολα.Οι μπουνιές από τα χέρια των φουσκωτών έφευγαν με μίσος στα πρόσωπα των στρατιωτών και αίμα πετάχτηκε στο τοίχο. Οι φρουροί έφτυναν δόντια και εμείς προχωρήσαμε πιο κοντά στη πόρτα,την οποία έκλειναν άλλοι 3 φρουροί. Ένας νάνος πέταξε στιλέτο που βρήκε στο πόδι τον έναν και οι άλλοι δύο άρχισαν να τρέχουν.Ο Edward τους κυνήγησε πριν φωνάξουν ενισχύσεις και τους χτύπησε σε νευρικές απολήξεις, στέλνοντάς τους για ύπνο. Ο γκριζομάλλης έσπασε ένα παράθυρο και ο καπνός διασκορπίστηκε. Οι φρουροί σταμάτησαν το βήχα και επιτέθηκαν στο Λεκ με τα σπαθιά τους.Ο Λεκ απέφυγε ένα κατακόρυφο χτύπημα και χτύπησε τον φρουρό με τον αγκώνα.΄Τότε,αρπάζει τον ίδιο φρουρό από το λαιμό και τον βάζει σαν ασπίδα απέναντι στη φρουρά.Πιάνει από τη ζώνη του φρουρού ένα μαχαίρι και σπάει το σβέρκο του φρουρού.3 φρουροί πέφτουν καταπάνω του και ο ένας σκίζει το χέρι του Λεκ, που όμως δεν κολώνει και έρχεται σε απόσταση αναπνοής από τον μάγκα που τον τραυμάτισε και του ρίχνει ένα γερό κουτουλίδι. Οι άλλοι δύο αστοχούν, καθώς ο Λεκ - απίστευτα γρήγορα- κάνει έναν ελιγμό και στην επαναφορά σκάει ένα uppercut στο σαγόνι του ενός. Ο άλλος, με τη πλάτη στο τοίχο, ρίχνει χτυπήματα απελπισίας, που αποφεύγει ο Λεκ σαν αίλουρος παρά το τεράστιο όγκο του, και σαν απάντηση καρφώνει το μαχαίρι του στον ώμο του φρουρού που πέφτει κάτω ουρλιάζοντας.
Η συμμορία μας αρχίζει να προχωράει προς το διάδρομο που καθάρισε ο Edward, όταν 5 φρουροί με πιστόλια κατεβαίνουν από τη σκάλα και μας ρίχνουν μανιασμένα.Η ομοβροντία χτυπά ένα ραψωδό στο στήθος και αυτός σωριάζεται βαριανασαίνοντας στο χαλί. Ο Λεκ και o Edward κρύβονται πίσω από ένα καναπέ και εγώ σκύβω αποφεύγωντας μια βολή ενώ ταυτόχρονα τραβάω μια λεπίδα από τη θήκη του αριστερού αστραγάλου μου και την πετάω στον πολυέλαιο πάνω από τα κεφάλια των φρουρών. Ο πολυέλαιος πέφτει στα κεφάλια 3 φρουρών. Οι δύο ακριανοί έχοντας ξεμείνει από βώλους, βγάζουν τα σπαθιά τους και με πλησιάζουν.Τότε ο καράφλας μπαίνει στη μέση και κλωτσάει τον ένα φρουρό στην κλείδωση ρίχνοντας τον στα γόνατα.Ο καράφλας παίρνει το σπαθί του και ξιφομαχεί άγρια με τον τελευταίο φρουρό που κλείνεται σε μια γωνία και δέχεται μία σουβλιά στο στομάχι.Ο φρουρός που είναι στα γόνατα αναισθητοποιείται από τον Edward.
Η ατρόμητη και τρελαμένη συμμορία ανεβαίνει στο τελευταίο όροφο όπου μας περιμένουν 30 φρουροί.Ο γκριζομάλλης πετάει 5 βόμβες καπνού που γεμίζουν το δωμάτιο και μας πνίγουν όλους.Τότε ο Edward, ό,τι πιο κοντινό σε νίντζα διαθέτει αυτή η ομάδα, ελίσεται χωρίς να αναπνέει και να βλέπει μέσα στον καπνό παραλύωντας και τα 30 μαντρόσκυλα του βασιλιά.Όταν επιτέλους ακούγεται το σύνθημα της νίκης, ο γκριζομάλλης σπαέι τα τζάμια για να ανασάνουμε όλοι σαν άνθρωποι. Ο Edward είναι έτοιμος να καταρρεύσει και οι νάνοι τον περιποιούνται με ένα φλασκί βότανα.Πλέον μας χωρίζουν κάμποσοι όροφοι από τους φρουρούς της αυλής, αφού όλοι οι φρουροί στο κεντρικό κτίριο έχουν πέσει για ύπνο.
Ήρθε η ώρα για τη φάρσα. Οι 3 πυροτεχνουργοί τοποθετούν τα εκρηκτικά στη μεγάλη σάλα με τους καθρέφτες. Το δωμάτιο του εγωισμού του Λουδοβίκου. Ο παράδεισος ναρκισσισμού του μεγάλου μας νταβατζή. Η υπόλοιπη ομάδα σκορπίζεται και φεύγει από τις πίσω πόρτες του παλατιού.Ένας ραψωδός έπεσε νεκρός.Θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί. Θα τα βάλω με τον εαυτό μου μετά. Τώρα όμως έχω ένα σώου να δώσω.
Ανοίγω τη πόρτα της αίθουσας της δεξίωσης. Όλοι γυρνάνε προς εμένα. Ο Λουδοβίκος κοιτά απορημένος και αρχίζει να ιδρωκοπάει.Έχω δύο λεπτά να πω το ανέκδοτό μου.
"Ένας ατζέντης συζητάει με τον βασιλιά για ένα υπερθέαμα που πρέπει να μπει οπωσδήποτε στο φεστιβάλ. Ο ατζέντης περιγράφει το σώου. Πρώτα, ο πατέρας και η μητέρα γαμιούνται στη σκηνή και το παιδί τους εκτελείται.Τότε ένα μπάσταρδο έρχεται και γαμάει τη μαμά, η οποία ξερνάει μια ζαρωμένη και ηλίθια κόρη.Το μπάσταρδο συνεχίζει το έργο του γαμώντας και την κόρη που μόλις γεννήθηκε" Και τότε ο βασιλιάς ρωταέι αηδιασμένος: "Και πως λέγεται αυτή η φαρσοκωμωδία?" Κι ο ατζέντης απαντάει : "Μητέρα Γαλλία" "
Οι ευγενείς με κοιτάνε αηδιασμένοι και τρομοκρατημένοι.Μάλλον ξεπέρασα τον εαυτό μου σε αισχρότητα.
Περνάνε λίγα δευτερόλεπτα και ο Λουδοβίκος με κοιτάει ξεστομίζοντας:
Οι αναρτήσεις των 2009 και 2010 αποτελούν κεφάλαια της ιστορίας του "French Revolution Jester" με πρώτο κεφάλαιο το "Νερό και το Αλάτι" και τελευταίο τον Επίλογο.
I want a satellite that receives alien action movies.
I want to pee from atop Mount Everest and punch Devil in the face.
I want to love, live, and be Batman. And if I die, I'll just chill.
Now leave this page, you sloths
