Σάββατο 8 Μαΐου 2010

7 Χρόνια Γρουσουζιά

Σχεδόν Μεσάνυχτα

Το δωμάτιο πλημμύριζε σκοτάδι και υγρασία. Ήταν μία τρύπα σε σχήμα κύβου απογυμνωμένη από αντικείμενα, παρ' όλα αυτά ένας τεράστιος λεκές στο τοίχο φανέρωνε ότι μέχρι πριν λίγο καιρό χρησιμοποιόταν σαν αποθήκη φαγητών. Ήταν πραγματικά εύκολο να σχεδιάσω τη διαδρομή από τη σάλα με τους καθρέφτες έως αυτό το βρώμικο υπόγειο, στο μυαλό μου. Οι φρουροί με έσερναν ικανοποιημένοι μετά από το συμπυκνωμένο μίσος που έβγαλαν για το σινάφι μου. Μου έβαλαν απλά ένα ψάθινο πράμα στο κεφάλι ώστε να μη βλέπω. Αλλά είναι απελπιστικά αφελές να πιστεύεις , ότι ένα κτίριο χωρίς στροφές και περίπλοκους διαδρόμους,στο οποίο η κεντρική σάλα συνδέεται απευθείας με σκάλες που οδηγούν στο υπόγειο, είναι γεωγραφικός γρίφος για ένα άτομο με στοιχειώδη λογική.

1 ώρα πριν

Οι φρουροί χασκογελούσαν κάθε λίγα δευτερόλεπτα καθώς πέταγαν αισχρά αστεία για τις σχέσεις που θα έπιανα με τα ποντίκια της κλούβας και τους σκλάβους από τη Βαστίλη. Φτωχά,βασιλικά μαντρόσκυλα. Δεν υποψιάζονται τίποτα. Πάω στοίχημα ότι εκτός της Έφης που ήταν στο κόλπο, όλοι οι υπόλοιποι καλλιτέχνες έχουν ασπρίσει σα το χιόνι.

Ξαφνικά σταματάμε απότομα. Το κεφάλι μου χτυπάει με ορμή σε ένα λιθόστρωτο πάτωμα και νιώθω τα πλευρά μου να ραγίζουν καθώς ένα πούστικο κλωτσίδι μου κόβει την ανάσα. Ένα χέρι με αρπάζει από τη ψάθινη μάσκα και την αφαιρεί βίαια. Τυφλώνομαι από τις λάμπες μέσα στο υπόγειο και πριν προλάβω να καλύψω το πρόσωπό μου, μία μπότα πλησιάζει το σαγόνι μου και μου σκοτεινιάζει την όραση. Ενστικτωδώς, αρπάζω το πόδι που πάει να με συνθλίψει, αλλά μόλις απλώνω τα χέρια μου, τα πλευρά μου με προδίδουν και παρατάω την προσπάθεια. Ένας έξαλλος φρουρός αρπάζει το μπαστούνι μου, το οποίο κουβάλαγε ένας κατώτερος στρατιώτης για να το φυλάξει, και μου σπάει τη μύτη. Τρέχουν αίματα προς το στόμα μου. Παράλληλα τυφλώνομαι προσωρινά και δακρύζω σαν αλλεργικός. Οι φρουροί με φτύνουν και με παρατάνε στο δωμάτιο σακατεμένο. Όταν και ο τελευταίος στρατιώτης φεύγει κρατώντας μία λάμπα στα χέρια του,μένω με τη πλάτη στον υγρό τοίχο και τη μύτη μου να αναβλύζει κατακόκκινο αίμα γελωτοποιού.

Σχεδόν Μεσάνυχτα ξανά
Είναι σχεδόν μεσάνυχτα.Αλλά νομίζω το ξέρετε ήδη. Τα πλευρά μου με πεθαίνουν γι' αυτό αποφεύγω τις πολλές κινήσεις και αποφασίζω πως ήρθε η ώρα για ανάρρωση. Βγάζω μία κλεψύδρα από την τσέπη στον δεξί μου αστράγαλο και την τοποθετώ δίπλα μου. Ξαπλώνω στο βρώμικο πάτωμα μέσα στο αίμα μου και τα δάκρυά μου καθώς οι πρώτοι κόκκοι άμμου πέφτουν από το στόμιο. Τα μάτια μου βαραίνουν αυτομάτως και μέσα σε δευτερόλεπτα έχω αποκοιμηθεί. Δύο λεπτά αργότερα το πρώτο όνειρο με χτυπά σαν αστραπή. Το γράμμα της Μίνας φτάνει στη πόρτα του δωματίου μου στο παλάτι. Είμαι με τις πιτζάμες και το κρεβάτι μου είναι στρωμένο από τις βασιλικές υπηρέτριες εδώ και ώρα. Διαβάζω αγχωμένος ,και νευριασμένος με τη δειλία μου, την επιστολή απόγνωσης αυτής της νευρωτικής,λιγνής κουκλάρας που γνώρισα τραυλίζωντας πριν κάτι μέρες στην δεξίωση γενεθλίων της μητέρας μου.Η Μίνα ξεχώριζε για την αλητεία της. Με κοίταζε με αυτά τα πρόστυχα καστανά μάτια της καθώς την πλησίαζα γεμάτος ανυπομονησία. Όταν όμως έφτασα ένα βήμα μακριά της ξεροκατάπια και πάγωσα για λίγα δευτερόλεπτα.Μετά τις πρώτες αμήχανες στιγμές,η Μίνα με τράβηξε πονηρά από το χέρι και βγήκαμε στο μπαλκόνι. Της είπα πόσο πολύ μου άρεσε η πανσέληνος και πόσο θα ήθελα να την χαζεύω από κάποιο πάρκο μέσα στη πόλη,αλλά και πόσο πολύ φοβόμουν να βγω από το παλάτι. Έδωσα μια υπόσχεση σε αυτό το κινούμενο μπελά που θαρρείς πως δεν ήταν πριγκίπισσα αλλά άστεγο χαμίνι και πήγα στο δωμάτιό μου. Το χαμίνι ήταν απογοητευμένο.Την απέφευγα εδώ και μέρες. Δεν ήθελα να βγω.Φοβόμουν.Ο κόσμος είναι κακός και απρόβλεπτος για ένα χαζό καλομαθημένο σαν εμένα. Η πανσέληνος μπορεί να πάει να πνιγεί. Στο όνειρο, η πραγματικότητα σταματούσε και εγώ πετούσα με φτερά σα του σπουδαιότερου Ελοχίμ και έφτανα μέχρι το φεγγάρι όπου με περίμενε η Μίνα σε ένα τεράστιο ξέφωτο γεμάτο πυγολαμπίδες.Εκεί το χώμα ήταν φωτεινό και ασημί μιας και πατούσαμε στη σελήνη. Από ένα μεγάλο λόφο αντικρίσαμε τη Γη ξαπλωμένοι και φιληθήκαμε με πάθος.

Η Μίνα άρχισε να με γλύφει και όπως πλησίαζε το αυτί μου, έκανε να με δαγκώσει και εγώ πετάχτηκα τρομοκρατημένος.

Άνοιξα τα μάτια μου έχοντας γύρω το σκοτάδι και δύο κόκκινα μάτια έτρεχαν μακριά μου πανικόβλητα. Στη θέα τους πετάχτηκα όρθιος και ούρλιαξα καθώς τα πλευρά μου έσκιζαν το δέρμα και η φωνή μου πάγωσε από πόνο για τα πλευρά και τρόμο για τον αρουραίο που έτρεχε φορτσάτος στο κελί,σαν να ήταν δαιμονισμένος. Ο αρουραίος κρύφτηκε σε μία τρύπα στο τοίχο και εγώ ψηλάφισα αηδιασμένος το ευτυχώς ανέπαφο γλυκό μου αυτάκι.Άναψα ένα σπίρτο και είδα ότι η κλεψύδρα είχε μόλις αδειάσει. Ο προγραμματισμένος μου ύπνος είχε ολοκληρωθεί και πλέον είχα ανακτήσει αρκετή από τη δύναμή μου. Όμως είχα ένα εσωτερικό τραυματισμό που με πέθαινε. Ήταν ώρα για λίγο διαλογισμό μέχρι να έρθουν οι ενισχύσεις. Τους περίμενα κατά τη μία έξω από την πόρτα μου.

Η μέθοδος αναπνοών που μου έδειξε ο Edward έκαναν τη δουλειά τους και αισθανόμουν πολύ καλύτερα. Περίμενα υπομονετικά το ιππικό, αφού είχαν μείνει λογικά μόλις δέκα λεπτά μέχρι την εκρηκτική εμφάνιση των συνεργών μου. Επειδή όμως αυτό το ημερολόγιο έχει σκοπό να εντυπωσιάσει όποιον τυχόν το διαβάσει,παραθέτω τι έχει γίνει μέχρι τώρα, μερικούς ορόφους πιο πάνω.
-------------------------------------------


Η Έφη ξεκίνησε διστακτικά ώστε να δείξει έκπληκτη με τα έκτροπα που συνέβησαν. Χαιρέτησε τους ευγενείς και έδωσε το σινιάλο σε μερικές αρλεκίνους να αρχίζουν να χορεύουν παιχνιδιάρικα γύρω από τους πιωμένους ευγενείς. Οι γυναίκες τους διασκέδαζαν στη διπλανή σάλα ανταλλάσσοντας ηλίθιες ιστορίες καθώς χορευτές από την Ασία λικνίζονταν πρόστυχα ανάμεσά τους. Οι πιο στερημένες από αυτές χάιδευαν τους χορευτές και τους έσερναν σε διάφορα δωμάτια για να τις ξεπατώσουν. Πίσω στη κεντρική σάλα, ο βασιλιάς τραγουδούσε ένα παραδοσιακό γαλλικό άσμα μαζί με την Έφη η οποία καθόταν δίπλα του και έπινε αργά ένα γλυκό κόκκινο κρασί. Οι γυναίκες αρλεκίνοι ικανοποιούσαν διάφορους ευγενείς κάτω από το τραπεζομάντιλο καθώς τους έλεγαν σεξουαλικά ανέκδοτα. Λίγο πιο πέρα, κάποιοι πρίγκιπες χάζευαν τσιγγάνες να χορεύουν τσιφτετέλια. Στο δωμάτιο των γυναικών, μία μπάντα από την επαρχία των μεταλάδων ξεσήκωνε τις βαριεστημένες συζύγους με εξωφρενικούς στίχους και προκλητικό σώου. Χαιρόμουν πραγματικά για αυτούς τους μασκοφόρους σατανάδες (βλ. " Η μελωδία της αηδίας")...

Το γλέντι έφτανε στο αποκορύφωμά του όταν η Έφη σταμάτησε τους μελωδούς και ζήτησε την προσοχή των καλεσμένων. Σηκώθηκε αέρινα και γύριζε αργά γύρω από το τραπέζι ανεβάζοντας σασπένς λέγοντας πως ήρθε η ώρα για μία διδαχή.

Και πάει κάπως έτσι:

"Γελάς, και ρισκάρεις να γίνεις γελοίος.
Κλαις, και ρισκάρεις να γίνεις αδύναμος.
Ζεις, και ρισκάρεις να πεθάνεις.
Ελπίζεις, και ρισκάρεις να φτάσεις στην απόγνωση.
Επικοινωνείς, και ρισκάρεις να φανερωθείς.
Προσπαθείς, και ρισκάρεις να αποτύχεις.
Κι όλα αυτά γιατί αυτός που δε ρισκάρει τίποτα,δεν κάνει τίποτα και δεν έχει τίποτα, ΕΙΝΑΙ ένα τίποτα."

Οι ευγενείς έχασκαν αποσβολωμένοι και χειροκρότησαν μετά από δυο δευτερόλεπτα σιγής.Η Έφη κάθισε,ήπιε μια γουλιά κρασί και τους έδειξε ένα παιχνίδι με κάρτες το οποίο άρχισαν να παίζουν μανιωδώς.

--------------------------------------------

Πίσω στο κλουβί, άρχισα να τρελαίνομαι από την αγωνία και είχα κλείσει τα μάτια μου προσπαθώντας να ηρεμήσω και να μη πεθάνω από υπερκινητικότητα.

Και τότε, η ησυχία διαταράχτηκε από ανήσυχα βήματα πάνω από το κλουβί. Μια ντουζίνα ζευγάρια πόδια περπατούσε στα χαλίκια του κήπου και σταμάτησε μπροστά στο μεγάλο τοίχο. Ήμουν ακριβώς κάτω από το δωμάτιο με τον υπέροχο τοίχο που θα γινόταν κομματάκια σε ένα λεπτό. Άκουσα ψιθύρους και αναγνώρισα τη φωνή του Λεκ. Η καρδιά μου είχε αρρυθμίες. Κάλυψα τα αυτιά μου και κουλουριάστηκα στον τοίχο του κελιού μου. Οι συμμορίτες χασκογελούσαν και μετά από λίγα δευτερόλεπτα ο τοίχος εκτοξεύτηκε προς τα μέσα. Η πυρίτιδα άνοιξε το δρόμο για τους απελευθερωτές μου καθώς ένας εκκωφαντικός κρότος τάραξε αυτή τη πλευρά του κτιρίου. Οι εισβολείς μπούκαραν γρήγορα γρήγορα στο δωμάτιο, που βρισκόταν πάνω από το υπόγειο που βρισκόμουν. Με κοίταξαν ευχαριστημένοι από το τρύπιο ταβάνι του κελιού μου και έσπευσαν να με αρπάξουν. Ήμασταν όλοι κι όλοι 13 άτομα. Προχωρήσαμε νευρικά στον διάδρομο έξω από το πυρπολημένο δωμάτιο, όπου 3 φρουροί είχαν λιποθυμήσει από την έκρηξη. Ο Λεκ κι εγώ κρυφτήκαμε πίσω από ένα τοίχο στα δεξιά και οι υπόλοιποι εξαπλώθηκαν στο διάδρομο ψάχνοντας για κάλυψη. Ο Edward σήκωσε τη κουκούλα που φορούσε και μου έκλεισε το μάτι. Γύρισε τότε τη πλάτη του και κινήθηκε προς τη σκάλα μαζί με τον κοντό καράφλα φίλο του Λεκ. Ακούσαμε τρέξιμο και φωνές στη σκάλα και είδαμε 5 φρουρούς να κατεβαίνουν αγχωμένοι. Όταν κατέβηκαν από τη σκάλα, ο Edward με ένα χτύπημα του μπαστουνιού του στον κρόταφο του πρώτου φρουρού, τρόμαξε τους άλλους 4 ένστολους. Τότε, ο καράφλας έπιασε τάχιστα δύο απ' αυτούς και τους χτύπησε τα κεφάλια, κάτι που βρήκα πολύ αστείο. Ο ένας από τους δύο φρουρούς που έμεναν ακόμα όρθιοι τόλμησε να βγάλει το ξίφος του, όταν ο Edward τον χτύπησε με το μπαστούνι του στο πίσω μέρος του κρανίου, εξουδετερώνοντας τον.

(Κάπου εδώ προτείνεται η ακρόαση ρυθμικής instrumental για σκηνές βρωμόξυλου ή για τους πιο ψαγμένους λίγη hardcore.)

Αυτό το κομμάτι είναι ό,τι πρέπει
http://www.youtube.com/watch?v=hez7bGbutBs

Ο Λεκ κι εγώ ξεχυθήκαμε στις σκάλες και όταν βγήκαμε στο διάδρομο του πρώτου ορόφου, αντικρίσαμε μια ντουζίνα στρατιώτες να κατευθύνονται νευριασμένα προς εμάς. Δίπλα μας στριμώχτηκαν οι υπόλοιποι συμμορίτες.3 φουσκωτοί ραψωδοί συμπεριλαμβανομένου και του καράφλα κοντού, ο Edward με τη πράσινη κουστουμιά του να ξεχωρίζει και τα καστανά μαλλιά του να καλύπτουν το ένα του μάτι. Αριστερά του,3 πυροτεχνουργοί που κρατούσαν σφυριά και μπαστούνια και ένας λιγνός γκριζομάλλης που κρατούσε
δυο σακουλάκια με κροτίδες αντιπερισπασμού.Πίσω τους, δύο νάνοι ζωσμένοι με στιλέτα. Κι άλλοι φρουροί εμφανίστηκαν από την άλλη άκρη του διαδρόμου. Ήμασταν περικυκλωμένοι. Κοίταξα τον Λεκ και εκείνος έγνεψε στον γκριζομάλλη, ο οποίος πέταξε 4 στρακαστρούκες στα πόδια των φρουρών απέναντί μας. Καπνός γέμισε τα πρόσωπά τους και άρχισαν να βήχουν. Οι νάνοι στράφηκαν προς την άλλη πλευρά και πέταξαν κάμποσα στιλέτα που βρήκαν τους μπροστινούς φρουρούς ακριβώς δίπλα στο λαιμό. Οι φρουροί έπεσαν κάτω σφαδάζοντας και οι επόμενοι μας πλησίασαν απειλητικά. Ο κοντός καράφλας έπεσε πάνω τους μαζί με τους άλλους δύο ραψωδούς και τους αφόπλισε έυκολα.Οι μπουνιές από τα χέρια των φουσκωτών έφευγαν με μίσος στα πρόσωπα των στρατιωτών και αίμα πετάχτηκε στο τοίχο. Οι φρουροί έφτυναν δόντια και εμείς προχωρήσαμε πιο κοντά στη πόρτα,την οποία έκλειναν άλλοι 3 φρουροί. Ένας νάνος πέταξε στιλέτο που βρήκε στο πόδι τον έναν και οι άλλοι δύο άρχισαν να τρέχουν.Ο Edward τους κυνήγησε πριν φωνάξουν ενισχύσεις και τους χτύπησε σε νευρικές απολήξεις, στέλνοντάς τους για ύπνο. Ο γκριζομάλλης έσπασε ένα παράθυρο και ο καπνός διασκορπίστηκε. Οι φρουροί σταμάτησαν το βήχα και επιτέθηκαν στο Λεκ με τα σπαθιά τους.Ο Λεκ απέφυγε ένα κατακόρυφο χτύπημα και χτύπησε τον φρουρό με τον αγκώνα.΄Τότε,αρπάζει τον ίδιο φρουρό από το λαιμό και τον βάζει σαν ασπίδα απέναντι στη φρουρά.Πιάνει από τη ζώνη του φρουρού ένα μαχαίρι και σπάει το σβέρκο του φρουρού.3 φρουροί πέφτουν καταπάνω του και ο ένας σκίζει το χέρι του Λεκ, που όμως δεν κολώνει και έρχεται σε απόσταση αναπνοής από τον μάγκα που τον τραυμάτισε και του ρίχνει ένα γερό κουτουλίδι. Οι άλλοι δύο αστοχούν, καθώς ο Λεκ - απίστευτα γρήγορα- κάνει έναν ελιγμό και στην επαναφορά σκάει ένα uppercut στο σαγόνι του ενός. Ο άλλος, με τη πλάτη στο τοίχο, ρίχνει χτυπήματα απελπισίας, που αποφεύγει ο Λεκ σαν αίλουρος παρά το τεράστιο όγκο του, και σαν απάντηση καρφώνει το μαχαίρι του στον ώμο του φρουρού που πέφτει κάτω ουρλιάζοντας.

Η συμμορία μας αρχίζει να προχωράει προς το διάδρομο που καθάρισε ο Edward, όταν 5 φρουροί με πιστόλια κατεβαίνουν από τη σκάλα και μας ρίχνουν μανιασμένα.Η ομοβροντία χτυπά ένα ραψωδό στο στήθος και αυτός σωριάζεται βαριανασαίνοντας στο χαλί. Ο Λεκ και o Edward κρύβονται πίσω από ένα καναπέ και εγώ σκύβω αποφεύγωντας μια βολή ενώ ταυτόχρονα τραβάω μια λεπίδα από τη θήκη του αριστερού αστραγάλου μου και την πετάω στον πολυέλαιο πάνω από τα κεφάλια των φρουρών. Ο πολυέλαιος πέφτει στα κεφάλια 3 φρουρών. Οι δύο ακριανοί έχοντας ξεμείνει από βώλους, βγάζουν τα σπαθιά τους και με πλησιάζουν.Τότε ο καράφλας μπαίνει στη μέση και κλωτσάει τον ένα φρουρό στην κλείδωση ρίχνοντας τον στα γόνατα.Ο καράφλας παίρνει το σπαθί του και ξιφομαχεί άγρια με τον τελευταίο φρουρό που κλείνεται σε μια γωνία και δέχεται μία σουβλιά στο στομάχι.Ο φρουρός που είναι στα γόνατα αναισθητοποιείται από τον Edward.

Η ατρόμητη και τρελαμένη συμμορία ανεβαίνει στο τελευταίο όροφο όπου μας περιμένουν 30 φρουροί.Ο γκριζομάλλης πετάει 5 βόμβες καπνού που γεμίζουν το δωμάτιο και μας πνίγουν όλους.Τότε ο Edward, ό,τι πιο κοντινό σε νίντζα διαθέτει αυτή η ομάδα, ελίσεται χωρίς να αναπνέει και να βλέπει μέσα στον καπνό παραλύωντας και τα 30 μαντρόσκυλα του βασιλιά.Όταν επιτέλους ακούγεται το σύνθημα της νίκης, ο γκριζομάλλης σπαέι τα τζάμια για να ανασάνουμε όλοι σαν άνθρωποι. Ο Edward είναι έτοιμος να καταρρεύσει και οι νάνοι τον περιποιούνται με ένα φλασκί βότανα.Πλέον μας χωρίζουν κάμποσοι όροφοι από τους φρουρούς της αυλής, αφού όλοι οι φρουροί στο κεντρικό κτίριο έχουν πέσει για ύπνο.

Ήρθε η ώρα για τη φάρσα. Οι 3 πυροτεχνουργοί τοποθετούν τα εκρηκτικά στη μεγάλη σάλα με τους καθρέφτες. Το δωμάτιο του εγωισμού του Λουδοβίκου. Ο παράδεισος ναρκισσισμού του μεγάλου μας νταβατζή. Η υπόλοιπη ομάδα σκορπίζεται και φεύγει από τις πίσω πόρτες του παλατιού.Ένας ραψωδός έπεσε νεκρός.Θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί. Θα τα βάλω με τον εαυτό μου μετά. Τώρα όμως έχω ένα σώου να δώσω.

Ανοίγω τη πόρτα της αίθουσας της δεξίωσης. Όλοι γυρνάνε προς εμένα. Ο Λουδοβίκος κοιτά απορημένος και αρχίζει να ιδρωκοπάει.Έχω δύο λεπτά να πω το ανέκδοτό μου.


"Ένας ατζέντης συζητάει με τον βασιλιά για ένα υπερθέαμα που πρέπει να μπει οπωσδήποτε στο φεστιβάλ. Ο ατζέντης περιγράφει το σώου. Πρώτα, ο πατέρας και η μητέρα γαμιούνται στη σκηνή και το παιδί τους εκτελείται.Τότε ένα μπάσταρδο έρχεται και γαμάει τη μαμά, η οποία ξερνάει μια ζαρωμένη και ηλίθια κόρη.Το μπάσταρδο συνεχίζει το έργο του γαμώντας και την κόρη που μόλις γεννήθηκε" Και τότε ο βασιλιάς ρωταέι αηδιασμένος: "Και πως λέγεται αυτή η φαρσοκωμωδία?" Κι ο ατζέντης απαντάει : "Μητέρα Γαλλία" "


Οι ευγενείς με κοιτάνε αηδιασμένοι και τρομοκρατημένοι.Μάλλον ξεπέρασα τον εαυτό μου σε αισχρότητα.

Περνάνε λίγα δευτερόλεπτα και ο Λουδοβίκος με κοιτάει ξεστομίζοντας:

"Ξέρεις τι θα συμβεί τώρα, παλιο-ηλίθιε?"

"ΦΥΣΙΚΑ!", απαντάω.

"7 ΧΡΟΝΙΑ ΓΡΟΥΣΟΥΖΙΑ"


26 σχόλια:

  1. Και αν γουσταρετε κατι πιο χεβι για τελειωμα

    http://www.youtube.com/watch?v=FC7Y2TmmNKs
    http://www.youtube.com/watch?v=FR2o9L9zZck

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. http://fermentation.typepad.com/photos/uncategorized/2008/01/14/surprised.jpg

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Γαμάει ανελέητα. Θέλω να δω την έκφραση στο πρόσωπο του Λουδοβίκου όταν επιτέλους ανακαλύψει ποιός είναι στην πραγματικότητα ο Jester.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Γαματο αρθρο ! και τα τραγουδια ταιριαξαν γαντι στις σεξουαλικες σκηνες του ;) .Το παιχνιδι με τις καρτες επρεπε να το αναφερεις ,δεν θα μπορουσε να ειναι αλλο απο το munchkin ...
    Και το τελος ,αποθεωση !

    Κουτος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Δήμο, ευχαριστώ.Αυτές τις δύο πρώτες λέξεις πάλευα να κερδίσω κάποια στιγμή.
    Ninja boy, είναι σοβαρή δουλειά να εκπλαγείς εσύ.χαχα
    Πιστεύω το timing του επεισοδίου (λίγες ώρες μετά το γ**** που έριξε ο θρύλος στη euroliga) σε έπιασε off guard

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Κουτέ , χαίρομαι που γούσταρες!!!
    Δε σκεφτόμουν το muchkin,όμως. Το μυαλό μου γύριζε στο πόκερ αλλά καλή σκέψη.Θα το συμπεριλάβω κάπου κάποτε και το munchkin.

    "Δεν συνειδητοποιείς τι άντρας είσαι μέχρι να παίξεις munchkin."

    Για να παραφράσω τη γνωστή ατάκα από το fight club....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. αντε ξεκινα να γραφεις το επομενο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. ok!!!αυτο το οτι παιρνας απο την γρηγορη δραση και βια σε ενα οντως αηδιαστικο αστειο και μετα κατευθειαν σε μια ατακα-βομβα μπορει να με στειλει!εντωμεταξυ τα περιγραφεις και με ζωντανια κ χωρις περιττες εξηγησεις οποτε το τελος με αφησε τελειως καγκελο και με μια εκφραση αναμεσα σε απορια εκπληξη και γελιο!αυτα ειναι!:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. σχετικα με το αηδιαστικο αστειο εχω τη βαθια ανωριμη ελπιδα καποιος να γελασε δυνατα με το κοινωνικο σχολιο που εμπεριεχει

    αλλιως ειμαι ο μονος γραφικος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. o μονος?!?!μπα.. μαντεψε..μεχρι να γινει αυτο το σχολιο στο τελος δε πιστευα οτι θα γελασω για κανενα λογο!παλι τα καταφερες! :D

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. ηταν ενα μικρο δωρακι κρυμμενο

    την αγαπη σας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. να στε καλα να κερδιζετε κι αλλα δωρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. με την αξια σας παντα
    δε χαριζουμε τιποτα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. χαχα!!!ετσι!παντως πιστευω οτι αμφοτεροι αποδεικνυουμε οτι η αξια μας ειναι σταθερη..!
    ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. καθρεφτακι



    ΛΟΙΠΟΝ ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ ΑΡΧΙΣΕ ΝΑ ΓΡΑΦΕΤΑΙ...
    ΑΝ ΔΕ ΚΛΑΨΕΤΕ ΘΑ ΑΠΟΣΥΡΘΩ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. :p
    πως την ειδες?και μετα θα κλαιμε γιατι αποσυρθηκες?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. foberos file mou apla foberos :D (petros)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Κανονικά, δε θα άφηνα σχόλιο, όχι επειδή βαριέμαι, αλλά επειδή νυστάζω. Κι όταν νυστάζω, κάνω ορθογραφικά λάθη κι έπειτα νιώθω τύψεις.

    Η διδαχή της Έφης, όμως, με στεναχώρησε ανεπανόρθωτα κι έτσι αποφάσισα να σπάσω την αιώνια σιωπή που με περιβάλλει και να δώσω συγχαρητήρια στο δημιουργό Jester.

    Φίλε, εσύ έχεις ζήσει περισσότερα κι από μένα. Η ζωή σου μου θυμίζει τους πράσινους κύκλους με άσπρο περίγραμμα σε μωβ φόντο που βλέπω να συγκρούονται όταν είμαι κουρασμένος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή