Τρίτη 11 Μαΐου 2010

SHOWDOWN



ΕΙΔΟΠΟΙΗΣΗ: Το επεισόδιο περιλαμβάνει 5 λινκ μουσικής. Τα πρώτα 2 είναι προαιρετικά , ενώ τα 3 τελευταία προτείνω να τα δείτε για να εκτιμήσετε την εξέλιξη της υπόθεσης.






Μια εκκωφαντική έκρηξη ταρακούνησε το πάτωμα και έκανε τους ευγενείς να κρυφτούν κάτω από τους πολυτελείς καναπέδες της κεντρικής αίθουσας. Ο περισσότερος κόσμος κάλυψε τα αυτιά του αποστρέφοντας το βλέμμα του από την πόρτα όπου στεκόμουν κατσούφης κοιτώντας τον βασιλιά που έψαχνε λόγια ικανά να δείξουν πόσο πολύ με μισούσε εκείνη τη στιγμή.

Ήταν πραγματικά ξεκαρδιστικό το απεγνωσμένο βλέμμα του καθώς άκουγε χιλιάδες κομμάτια γυαλί να γίνονται θρύψαλα αντηχώντας τη μελωδία της καταστροφής σε όλο το παλάτι. Ένα δωμάτιο γεμάτο καθρέπτες ανατινάχτηκε, ξεσκίζωντας το φετίχ του βασιλιά και αφήνοντας τον γυμνό και ηττημένο.Ο Λουδοβίκος γονάτισε άφωνος, με το στόμα του να χάσκει σαν το σαγόνι του να ξεκόλλησε. Σάλια έπεσαν ανενόχλητα από τα χείλη του και προσγειώθηκαν στο κόκκινο χαλί. Έβγαλα τη γλώσσα μου και γούρλωσα τα μάτια μου για να απαλύνω το πόνο του βασιλιά μας, αλλά η γκριμάτσα μου δεν τον καλοκάρδισε.

H Έφη συνάντησε το βλέμμα μου με μια ανακούφιση μητρική. Αν μπορούσε, θα με αγκάλιαζε για ένα λεπτό,από τη χαρά της που είμαι ζωντανός. Και ύστερα θα με μαστίγωνε για καμια βδομάδα. Πήρα τα μάτια μου από πάνω της και πλησίασα το βασιλία.Εκείνος πάλεψε να ανασηκωθεί και έπιασε τη μέση του σφαδάζοντας Σκούπισε τον ιδρώτα από το μέτωπο του και ό,τι σάλια και δάκρυα του προκάλεσα και με έδειξε με το δάχτυλό του επιτακτικά.Πλάγιασα το κεφάλι μου υποτιμητικά και ξεστόμισα περιχαρής:

"Που να τραγουδούσα κιόλας..."

Όρμηξε κατά πάνω μου αλλά τρεις υπουργοί του τον συγκράτησαν μετά βίας. Το ογκώδες σώμα του Λουδοβίκου είχε έρθει στα όριά του και οι ατροφικοί μύες του έκαναν μια προσπάθεια να δουλέψουν κόντρα στους αγχωμένους και φοβισμένους υπαλλήλους του,που είχαν δει την λεπίδα που είχα τραβήξει σε ελάχιστο χρόνο.

Δεν ήθελα να σκοτώσω το μπούλη ,παρ' όλα αυτά. Το έργο μου για σήμερα είχε ολοκληρωθεί. Τα σχέδιά μου είχαν αλλάξει πριν λίγες μέρες και πλέον δε έπρεπε να διστάσω ούτε στιγμή. Το νέο βελτιωμένο σχέδιο ήταν πολύ πιο δύσκολο και η 1η μέρα του φεστιβάλ ήταν απλά η προθέρμανση.

"Ας κρατήσουμε ενός λεπτού σιγή για τους καθρέπτες που χαθήκανε νωρίς", ψέλλισα πανευτυχής να κοιτάω τη διογκωμένη,κοκκινισμένη σα παντζάρι, μούρη του μπουχέσα με το στέμμα και έστειλα ένα καυτό φιλί στην Αντουανέτα Εκείνη χλόμιασε και βρήκε το θράσος να μου πει αυτό που ο άντρας της φοβόταν.

"Θα βρω τη γκομενίτσα σου,παλιο-παρδαλέ! Ανώμαλε! Σιχαμένε!", έφτυνε προς το μέρος μου. Ούρλιαζε υστερικά και ο γέρικος λαιμός της έκλεψε το χαμόγελο από τα χείλη μου ξανά. Στο άκουσμα τέτοιων κοπλιμέντων προσποιήθηκα υπόκλιση. Την ίδια στιγμή οι δύο πρώτοι φρουροί έρχονταν από πίσω μου, ο ένας από δεξιά κι ο άλλος από αριστερά. Καθώς έσκυψα και κοίταξα με ξιπασμό τους ευγενείς, οι φρουροί ήταν ακριβώς από πίσω μου. Εντελώς out of the blue, άπλωσα τις γροθιές μου με δύναμη και τους χτύπησα χαμηλά, κάτι που θα τους εκνεύριζε εγγυημένα. Οι επόμενοι φρουροί βρήκαν τους δύο μαντράχαλους στο πάτωμα να σφαδάζουν και με έβαλαν στόχο.Ο βασιλιάς ούρλιαξε "Ζωντανό" και τα πρώτα μπαστούνια προσγειώθηκαν στο κεφάλι μου. Είχε καταντήσει ρουτίνα πλέον...


http://www.youtube.com/watch?v=1AfNOKQdY-U (Mirror,Mirror- Blind Guardian)


----------------------------------------

Ξημερώματα 2ης Μέρας φεστιβάλ

Ο βασιλιάς ακολούθησε την συνοδεία των φρουρών και επέβλεψε την προσαγωγή μου στο μπουντρούμι. Κάθε που φτάναμε σε σκάλες ,οι φρουροί σταματούσαν την πομπή και με πέταγαν στα σκαλιά κουτρουβαλώντας Είχε πλάκα διότι οι εμετικές μούρες τους γύριζαν σα σβούρες και μετατρέπονταν σε θολές χαρούμενες μπίλιες. Όταν έσκαγα με το κεφάλι στον τοίχο που αντίκριζε τις σκάλες, το οποίο συνέβαινε σε κάθε όροφο, χαιρετούσα σα καθυστερημένος το βασιλιά και φώναζα ατάκες από την Δωδέκατη Νύχτα του Σαίξπηρ

Όταν επιτέλους φτάσαμε στο κλουβί, ο βασιλιάς με κοίταξε με ξινισμένο ύφος και είπε:

"Λοιπόν,καραγκιόζη, μεσημέρι φεύγεις για Βαστίλη ή μου καρφώνεις που βρίσκεται το πουτανάκι σου, το περνάω 5-6 χέρια για να ξεκαυλώσω και σε αφήνω να πάρεις μέρος στις παραστάσεις ,σήμερα το απόγευμα. Φυσικά, ότι απ' τα δύο και να επιλέξεις, μεθαύριο πρωί πρωί σε εκτελώ.

Φιλάκια, ηλίθιο πλάσμα"

Η σιδερένια πόρτα κλείνει άγαρμπα και με ξυπνάει για τα καλά. Κοιτάζω στο ταβάνι το οποίο είναι διαλυμένο και 3 φρουροί με μουσκέτα φυλάνε τη τρύπα που δημιούργησε η υπέροχη πυρίτιδα του γκριζομάλλη Albert. Ο Albert ήταν χαμίνι κιόλας όταν μπλέχτηκε σε συμμορίες του Παρισιού και άρχισε να εφαρμόζει την εξυπνάδα του στα εκρηκτικά.Εϊχαμε συναντηθεί σε ένα καφενείο την πρώτη χρονιά που διορίστηκα ως γελωτοποιός της βασιλικής αυλής. Ήταν μεθυσμένος και μου διηγήθηκε μια αστεία ιστορία για ένα έργο που είχε αναλάβει και αφορούσε την ανέγερση της πλατείας των Ηλυσίων Πεδίων.Η παρέα του και εκείνος μισθώθηκαν να ανατινάξουν κάτι άχρηστα εμπόδια στη μεγάλη λεωφόρο και εκείνη τη μέρα είδε την Αντουανέτα να πηγαίνει με ένα σωρό τζιτζιφιόγκους φίλους της στο μάθημα μουσικής. Γέλαγε τόσο πολύ όταν την είδε που τον απέλυσαν. Αποφάσισα να του χαρίσω το μισθό μου και από τότε τον καλούσα για διάφορες καταστροφές και βρωμοδουλειές που σκαρφιζόμουν

Κοντεύουν 4 ώρες από τότε που κοιμήθηκα,δλδ τα μεσάνυχτα, και λέω στον ευγενικό ξανθό φρουρό ,που ακόμα έχει χνούδι στα μάγουλά του, να με ξυπνήσει σε 20 λεπτά.

Ονειρεύτηκα το Παρίσι, λαμπερό στο νυχτερινό σκοτάδι, έδειχνε τα στολίδια του στο σύμπαν. Από τη Notre Dame άκουγες αγύρτες να τραγουδούν, από τα σοκάκια με τα φτωχικά καφενεία άκουγες φωνές,καυγάδες, κρασοκατανήξεις μέχρι τελικής πτώσεως και μουσική που κόλλαγε στο αυτί σου για πάντα.

Η Μίνα εμφανίστηκε δίπλα μου σε ένα παγκάκι ,ενώ εγώ χάζευα τη πανσέληνο. Δυο μήνες είχαν περάσει από το γράμμα της και το είχα σκάσει από το παλάτι από το ηλιοβασίλεμα Ήμουν ένα αλλοπαρμένο,σχεδόν κουτό παιδί. Η Μίνα με άρπαξε και με φίλησε. Πάντα ατίθαση. Όταν έδειξα να το απολαμβάνω, με απώθησε γρήγορα και με χαστούκισε.Η τύπισσα είναι τρελή. Που έχω μπλέξει?Δεν είμαι για τέτοια πράματα,εγώ...
Σηκωθήκαμε και σουλατσάραμε όλη νύχτα κοντά στο ξέφωτο της φυλακής της Βαστίλης Οι φρουροί του πατέρα μου με έψαχναν αλλά η Μίνα ήξερε να μας κρύψει μπροστά στα αφελή μάτια τους. Η Μίνα με έβλεπε σαν αντικείμενο λατρείας παρά σαν ίσο προς ίσο. Ήμουν το αρκουδάκι της. Αλλά αυτό θα άλλαζε. Με κοίταξε επίμονα και με διέταξε να κλέψω το μπουκάλι πιοτό εκείνου του μεθυσμένου στρατιώτη που είχε ξαπλώσει σε ένα παγκάκι αποχαυνωμένος.Οι νευρικές μου κινήσεις μέσα στους θάμνους την εκνεύρισαν και με άρπαξε από το σβέρκο."Έλα μικρέ μου ήρωα. Το μπουκάλι σου ανήκει.Ο πατέρας σου το πλήρωσε με το μισθό του στρατιώτη που θα έπρεπε να σε ψάχνει!"

"Λογική-παραλογική" σκέφτηκα φωναχτά και με κάρφωσε με τα καστανά της μάτια. Σηκώθηκα
απρόθυμα και διένυσα το πλακόστρωτο χωρίς να ακουστώ.Σα φάντασμα. Που και που γύρναγα να αντικρίσω τη Μίνα, ψαρεύοντας για το έλεος της. Όταν πήγα να αρπάξω το μπουκάλι, τα χέρια μου με πρόδωσαν και το μπουκάλι έγινε χίλια κομμάτια κάτω από τα πόδια του στρατιώτη.Ο στρατιώτης άνοιξε το στόμα του και με χάζευε σα ψάρι. Μετά από 5 δευτερόλεπτα αφασίας, άρχισε να ουρλιάζει

"ΚΛΕΦΤΕΣ!!! Κωλόπαιδο θα σε λιντσάρω".

Η Μίνα εξαφανίστηκε και την είδα να κατευθύνεται σε κάτι στενά. Έτρεξα πίσω της και χαθήκαμε στη νύχτα. Το πρωί ήμουν στο κρεβάτι μου και είπα ψέματα στο πατέρα μου ότι χάθηκα στον κήπο του παλατιού παίζοντας με τη γάτα μου.




Ο φρουρός με ξύπνησε με ένα ευγενικό μπουγέλο στα μούτρα.Ανοιγόκλεισα τα βλέφαρα μου τόσο που φοβήθηκα ότι θα πετάξω, και έκανα λίγο διαλογισμό. Ήμουν κουρασμένος, πεινασμένος, τραυματισμένος στα μισά πλευρά μου, το κεφάλι μου κουδούνιζε και τα πόδια μου ήταν έτοιμα να σπάσουν σα μακαρόνια. Εν ολίγοις τα μόνα άθικτα σημεία στο σώμα μου ήταν τα νύχια των ποδιών και των χεριών μου. Όλα τα υπόλοιπα είχαν σμπαραλιαστεί λίγο έως πολύ.

Έπαιξα ένα παιχνίδι με παροιμίες εναντίον του φρουρού και τον βασάνισα με μερικούς
γρίφους. Όταν πλέον είχε ξημερώσει μου είχε διηγηθεί τη μίζερη ζωή του και με είχε κεράσει λίγη σοκολάτα. Όταν τον αντικατέστησε ένας αγροίκος που είχε φάει κλωτσίδι από τον Λεκ, το βούλωσα και βυθίστηκα στις σκέψεις μου.

Δε μπορούσα να καρφώσω τη Μίνα. Ήταν προφανές. Επίσης,ο βασιλιάς είχε θορυβηθεί και είχε αδειάσει τη Βαστίλη από κρατούμενους.Οι μόνοι που απολάμβαναν τις υπηρεσίες του τεράστιου,μεσαιωνικού κάστρου ήταν δύο ψυχοπαθείς και ένα πλουσιόπαιδο ,που είχε δικαστεί για ασέβεια κατά της βασιλικής περιουσίας. Ο βασιλιάς αντιμετώπιζε οικονομικές δυσκολίες εδώ και καιρό και πρόσφατα βρήκε άλλοθι να κάνει περικοπές. Η θεωρία μου περί σπιούνων έβγαινε αληθινή. Κάποιος ρουφιάνευε στο Λουδοβίκο τα σχέδια εξέγερσης. Οι πολιτικοί κρατούμενοι στάλθηκαν για καταναγκαστικά έργα σε διάφορες επαρχίες χθες το πρωί, την ώρα που ο βασιλιάς παρακολουθούσε τη λειτουργία. Αν δεν είχα αλλάξει τα σχέδιά μου, όπως με συμβούλεψε ο Edward, αυτή τη στιγμή θα ενθάρρυνα ένα πλουσιόπαιδο και δύο ψυχοπαθείς να βγάλουν τους κώλους τους στους φρουρούς και να φωνάζουν "Ζήτω η Κατάληψη της Βαστίλης".


Σε ένα σύμπαν όπου η Μίνα είναι νεκρή, ο αγαπητός σας αφηγητής θα διασκέδαζε τους ευγενείς τη χθεσινή νύχτα χωρίς έκτροπα και ασχήμιες.Θα αποκτούσε την εύνοια των περισσοτέρων ευγενών και φυσικά θα ήταν μασκαρεμένος για να μην αναγνωρισθεί από το βασιλικό καταραμένο ζευγάρι. Θα τραγουδούσε μαζί με τους μασκαράδες μεταλάδες σε μια στιγμή πανζουρλισμού και θα χόρευε με την Έφη κάποιο παθιασμένο ταγκό

Στις παραστάσεις της δεύτερης μέρας στην όπερα, ο κύριος τζέστερ θα .... ΕΕΕΕ αρκετά σας είπα για τώρα.

Το θέμα είναι ότι η Μίνα ζει.Κάτι που σαν άξεστος κωλοπαιδαράς θα εκμεταλλευτώ στο έπακρο.

http://www.youtube.com/watch?v=hmy-12B9AtM (Sick Boy-Social Distortion)



----------------------------------------



Πίσω στη κατασκήνωση, οι άνθρωποι του φεστιβάλ είχαν τρομοκρατηθεί για τα καλά. Η πλειοψηφία των πολιτών έβριζαν τον ηλίθιο γελωτοποιό που τους παρέσυρε σε αυτή τη τρέλα,μόνο και μόνο για να τσακωθεί με τους φρουρούς επειδή του καρφώθηκαν παρανοϊκές ιδέες στο κεφάλι. Οι ραψωδοί κάθονταν σε ένα μεγάλο τραπέζι και έπιναν , τιμώντας τον νεκρό σφίχτερμαν που πέθανε στη συμπλοκή με τους στρατιώτες.Ο Λεκ ύψωσε το μπουκάλι του και τσούγκρισε με τα ποτήρια των υπόλοιπων θηρίων.Ο κοντός καράφλας αποπειράθηκε να με κράξει, αλλά τον απέτρεψε ο Λεκ με εκφοβιστικό βλέμμα. Ό,τι απώλειες και να αμαύρωναν την αποστολή, δεν έπρεπε να υπήρχαν κλαψουρίσματα και λιγοψυχίες.Ειδικά από τα πρωτοπαλίκαρα του εμπνευστή του σχεδίου, περίμενε κανείς υπομονή και εγκράτεια στις εκδηλώσεις απογοήτευσης Ο Λεκ άρχισε να απαγγέλει ένα
λυρικό θρήνο για το χαμένο συνάδερφο, και σύντομα τον ακολούθησε ο κοντός καράφλας. Μετά από αρκετή ώρα που έχωναν ρίμες, ο Λεκ σηκώθηκε ζαλισμένος από το ποτό και κατευθύνθηκε στο καμαρίνι μου, όπου περνούσε τη μέρα της η Μίνα.

Όταν ο Λεκ άνοιξε τη πόρτα και μπήκε δειλά στο καμαρίνι, τα ξύλα έτριξαν κάτω από τα πόδια του.Η Μίνα σηκώθηκε νευρικά από το κρεβάτι και κοίταξε τον Λεκ με επίμονο βλέμμα.Ο Λεκ γύρισε το κεφάλι του από αμηχανία και παρατηρούσε τον Edward να σκιτσάρει κάτι ακαταλαβίστικο, καθισμένος στο γραφείο μου. Η Μίνα ρώτησε τον Λεκ αν είχε νέα από το παλάτι και εκείνος ξεστόμισε ενοχικά πως ο βασιλιάς την ψάχνει και σύντομα η βασιλική φρουρά θα έρθει για να τη βρει.

Ο Edward,έσπρωξε τη καρέκλα προς τα πίσω, έσκισε το χαρτί στο οποίο δούλευε και το κατάπιε. Πλησίασε τον Λεκ και του είπε : "Έμαθες πότε θα φτάσει το συνεργείο για την αντικατάσταση των καθρεφτών?". Ο Λεκ συνομίλησε μαζί του κρυφά από την Μίνα και όταν επέστρεψαν στο καμαρίνι, η Μίνα είχε αρχίσει να μαζεύει τα πράγματά της. ο Λεκ αποχώρησε βιαστικός μια και προείχαν άλλες δουλειές που έπρεπε να αναλάβει. Αντίθετα ο Edward κοντοστάθηκε βαριεστημένα απέναντι από τη Μίνα και δεν έκανε τίποτα εκτός από το να τραγουδάει ένα αγγλικό εμβατήριο.
Σύντομα χτύπησε η πόρτα και αφού ο Edward άνοιξε τρέμοντας, μπουκάρισε συγχυσμένη η Έφη. Μια λάμψη όμως κρυφής χαράς στα μάτια της, γέμισε αισιοδοξία το δωμάτιο.Η Έφη αγκάλιασε τη Μίνα και ο Edward έφυγε κλείνοντας τη πόρτα πίσω του. Οι γυναίκες είχαν ένα σχέδιο και δεν ήθελε να εμπλακεί σε γυναικείες βρωμοδουλειές.Ήταν αρκετά σοφός ώστε να μη ρωτήσει καν τα βασικά.


----------------------------------------




«Αυτός ο άνθρωπος είν’ αρκετά σοφός, άρα μπορεί πολύ άνετα
να παίζει το ρόλο του χαζού. Και για να γίνει αυτό
χρειάζεται ιδιάζουσα εξυπνάδα. Πρέπει να ξέρει τη διάθεση
όποιου πειράζει, το χαρακτήρα καθενός, και πρέπει να επιλέγει
την κατάλληλη στιγμή, και όχι σαν αγύμναστο γεράκι
να ορμάει σε κάθε φτερωτό που βρίσκεται μπροστά του.
Το ίδιο δύσκολο επάγγελμα μ’ εκείνο του σοφού!
Γιατί η τρέλα του σοφού τρελού είναι ωραία,
ενώ άμα τρελαίνεται ο σοφός εξευτελίζεται, μοιραία.»



Τι υπέροχο κείμενο. Ακούω το κοινό να χειροκροτά, καθισμένος στα παρασκήνια. Η ηθοποιός αποσύρεται και η επόμενη πράξη ξεκινά. Εγώ είχα αποχωρήσει από την σκηνή λίγο πριν το μονόλογο της Βιόλα. Πάντα όποτε ξεστομίζω τις τελευταίες μου ατάκες σε αυτή τη πράξη,ανατριχιάζω.

«Η τρέλα, κύριε, κάνει τροχιά γύρω απ’ τη γη όπως ο ήλιος. Και λάμπει παντού»


Όλο το απόγευμα ήταν μια βαρετή εναλλαγή θεατρικών έργων με διαλλείματα φαγητού.Οι ευγενείς και οι θίασοι έδειχναν να το απολαμβάνουν όμως εγώ είχα το νού μου σε άλλα θέματα.Άσε που ήξερα όλα τα έργα απ'έξω κι ανακατωτά.

Ο ήλιος έπεσε όταν στη σκηνή άρχισε να υπάρχει ενδιαφέρον καθώς επιτέλους, ένας ένας οι γελωτοποιοί με τη σειρά θα βγαίναμε για ένα διασκεδαστικό μισάωρο μονόλογο ο καθένας.Η σκηνή ήταν τεράστια και και κόκκινες κουρτίνες πιάνονταν σα μαλλιά κοπέλας, από τις άκρες τους. Οι θέσεις αμέτρητες και όλες πιασμένες από πλούσια άτομα και οικογένειες.Το εισιτήριο ήταν πανάκριβο και οι φτωχοί πολίτες διασκέδαζαν την ίδια στιγμή στο μεγάλο πανηγύρι που είχε στηθεί για το σινάφι τους κοντά στη Notre Dame. Το θέατρο ήταν για τα υψηλά εισοδήματα σε αυτή τη χώρα.Απόδειξη ότι ο βασιλιάς έπαιζε θέατρο όλη του τη ζωή. Νιώθω ποταπός ψεύτης και κλέφτης μπροστά σε μερικούς γλοιώδεις τύπους μέσα στο κοινό, αλλά σέβομαι πολλούς από τους υπόλοιπους πλούσιους που βρίσκονταν στην όπερα, τούτη τη στιγμή.


Ο πρώτος γελωτοποιός ήταν μαύρος και προς στιγμήν όλοι οι χλιδάτοι θεατές έδειχναν
απορημένοι σε σημείο προσβολής των αρχών τους.Πολλοί γιουχάισαν αλλά τους σώπασε η φρουρά.Ο μαύρος γελωτοποιός ήξερα από πριν ότι είχε βρεθεί μέσα από απίστευτες κακουχίες στην Αγγλία. Στη ζωή του ήταν σκλάβος αλλά μετά από μια τραγωδία στο πλοίο που τον μετέφερε μαζί με ομοεθνείς του στην Αμερική, έλαβε χάρη από το βασιλιά της Αγγλίας και έγινε γελωτοποιός, αφού δεν υπήρχε άλλος τρόπος να αποκτήσει ασυλία από το βασιλικό νόμο.Ιππότης δε μπορούσε να στεφθεί, οπότε ο τύπος έγινε κακήν κακώς γελωτοποιός.Και δε ήταν και άσχημος σε αυτή τη δουλειά.

Προχώρησε μάγκικα στο κέντρο της σκηνής και γέλασε κοιτώντας όλους τους λευκούς, ντυμένους μέχρι τα νύχια, προνομιούχους του σύμπαντος και ξεφώνισε :

"God is black.But don't tell her, 'cause she's very sensitive with her colour"

Οι μεταφραστές τρελάθηκαν.Ένας ιερέας σταυροκοπήθηκε μανιασμένα και αποχώρησε.Οι περισσότεροι γέλασαν. Κάποιοι νευριασμένοι αξιωματούχοι συνομιλούσαν απειλητικά με τους φρουρούς και τους διέταξαν να συλλάβουν τον γελωτοποιό.Το κοινό πάγωσε και ο μαύρος γελωτοποιός ίδρωσε και με κοίταξε. Εγώ ήμουν πίσω από την κουρτίνα ανυπόμονος,ώσπου ακούστηκε ο βασιλιάς να διατάζει άμεση σύλληψη και τότε πετάχτηκα στη σκηνή , με ένα γάτο στα πόδια μου ,κάνοντας αποτυχημένα ζογκλερικά.Οι μπάλες τις οποίες έριχνα όπου να 'ναι έπεσαν πάνω στο γάτο και εγώ σκουντούφλησα επίτηδες πατώντας την ουρά του. Οι ευγενείς ξεκαρδίστηκαν. Σηκώθηκα νευριασμένος και τινάχτηκα για να αποφύγω το τρελαμένο γάτο. Έπεσα από τη σκηνή και βρέθηκα ανάμεσα στο κοινό, και λιγα μέτρα με χώριζαν από τους στρατιώτες. Στράφηκα προς το βασιλιά, ο οποίος έσφιγγε δίπλα του την Μίνα. ΤΙ???


Ξεπέρασα το σοκ και του έγνεψα καταφατικά. Εκείνος δίεταξε τους στρατιώτες να αναπαυτούν και να επιστρέψουν στις θέσεις του καλύπτωντας τις πόρτες. Περιπλανήθηκα ανάμεσα στους διαδρόμους και κορόιδεψα το ντύσιμο μίας σιτεμένης και πριν προλάβει να με βρίσει έσκυψα μπροστά της και της έδωσα ένα κέρμα που εμφάνισα με μαγικό. Της είπα τότε να μη ζητιανεύει για κοπλιμέντα όταν έχει άντρα. Ανέβηκα στη σκηνή και ο μαύρος γελωτοποιός με κοίταξε ανακουφισμένος. Έβγαλε ένα τριαντάφυλλο και το πέταξε σε μια κοπέλα, η οποία το άρπαξε γεμάτη χαρά. Η επέμβαση μου ήταν άμεση.

"Δε θέλετε να ξέρετε που το έκρυβε", πέταξα και ένιωσα τη γλώσσα μου να στάζει βιτριόλι. Με κοίταξε χαμογελώντας και με ρώτησε:
"Ξέρεις τι θέλουν οι γυναίκες?"
"Φυσικά" ,απάντησα. "Άλλωστε μας το χτυπούν συνέχεια",συνέχισα με μυστηριώδες βλέμμα.Στάθηκα ευθυτενής και φώναξα με γυναικεία φωνή :
" Θέλουν έναν άντρα με αίσθηση του χιούμορρρρ"

Χασκογέλασε και με έσπρωξε υποτιμητικά. Άπλωσε τα χέρια του με απορία και ξεστόμισε: "Αυτή είναι η μισή αλήθεια. Ποτέ δεν ακούμε το υπόλοιπο γιατί είμαστε απασχολημένοι να γλείφουμε τα παπούτσια τους."

Προχώρησε, πήρε αγκαλιά το γάτο,τον χάιδεψε και τον άφησε. Τότε λέει:

"Μία γυναίκα θέλει έναν άντρα με αίσθηση του ΔΙΚΟΥ ΤΗΣ χιούμορ!"

Πολλές ανύπαντρες χτυπήθηκαν στις θέσεις τους,ενώ οι παντρεμένες κοίταξαν τους άντρες τους με το βλέμμα " Είναι ψέματα".

Ο μαύρος χειροκροτήθηκε και αποχώρησε αμέσως.Δε θα ολοκλήρωνε το μισάωρό του και φυσικά εγώ θα έκανα πρόγραμμα ΜΙΑΣ ώρας.Το κοινό ήταν τρελαμένο όταν άρχισα να κράζω τα κακώς κείμενα των σχέσεων. Ήταν πάντα το αγαπημένο μου σκετς και έδινα τον καλύτερό μου εαυτό.

"Σας έχει τύχει ποτέ, να είστε παντρεμένοι με μία κοπέλα... και το πατέρα της?

Μα τι ηλίθιος, αυτός είναι ο λόγος που φοράτε κοστούμι κι όχι κολάν αυτή τη στιγμή.
Συνεχίζω..
Περνάτε μία υπέροχη μέρα, χαζεύοντας τις υπηρέτριες στο κτήμα σας και η γυναίκα σας σας ζητάει να κάνετε σεξ? Ναι, σοβαρολογώ. Τι σεξ μωρή? Δεν έχεις άλλες δουλείες?Είσαι παντρεμένη γυναίκα. Κάνε αυτό που κάνουν όλες. Απάτησέ με. Άσε με να παίξω με τη νεολαία, πάρε το χοντρό κώλο σου και πιάσε κανένα τεκνό.Αλλιώς χωρίζουμε...

Συμβαίνει και στους καλύτερους, το ξέρω...


Σας έχει τύχει ποτέ να θέλετε να κάνετε μία καλή πράξη? Όπως στους προσκόπους? Αλλά το ξανασκέφτεστε όλο το πρωί, και επιτέλους το μεσημέρι... θυμάστε ότι είστε ο βασιλιάς? Αυτές οι σκέψεις είναι πολύ ρουφιάνες,σκέφτεστε.

Βέβαια υπάρχει και η άλλή άκρη.Αυτή κι αν είναι μέσα σε βαριά σκατά...

Είσαι ένας φτωχός ηλίθιος και θες να αυτοκτονήσεις...Και το μόνο αρκετά ψηλό κτίριο είναι η Παναγία των Παρισίων...Και πρέπει να πληρώσεις είσοδο...

Η εκκλησία είναι α-π-α-ν-θ-ρ-ω-π-ήήήήήήήή"


Οι ευγενείς γελούν ακατάπαυστα ενώ κάποιοι διανοούμενοι της επιστημονικής κοινότητας
δείχνουν να απολαμβάνουν το σώου μου.

"Βλέπω πολλούς επιστήμονες εδώ απόψε. Και πιστέψτε με αυτοί οι τύποι δε ξέρουν τι τους γίνεται. Εννοώ, σνομπάρουν την θρησκεία,οκ?... Θα έπρεπε να ξέρουν καλύτερα. Πιστεύω,βέβαια, ότι η θρησκεία θα έπρεπε να φανεί ανώτερη,να φανεί πολύ ανώτερη.Θα μπορούσαν να βάλουν τους επιστήμονες να συμμετέχουν σε ενδιαφέροντα πειράματα για το καλό της κοινωνίας. Φυσικά τα καλύτερα θα είναι πάνω στη καύση.Είναι πολύ καυτό πεδίο της επιστήμης αυτό. Το πιστεύω θερμά."


Καθώς συνδιαλέγομαι με έναν επιστήμονα από το κοινό που προσπαθεί να το παίξει έξυπνος, του απαντάω "Ελπίζω να καείς μαζί με τη Βίβλο" στο οποίο γελάνε όλοι δυνατά και υστερικά. Μέχρι που το κατάλαβαν.

Κάπως έτσι περνούσε η ώρα και ο βασιλιάς χούφτωνε τη Μίνα, η οποία ανταποκρινόταν και εγώ τρελαινόμουν όλο και περισσότερο. Αλλά μην απελπίζεσαι, τρελέ γελωτοποιέ. Δες τη θετική πλευρά του θέματος. Κάπου θα υπάρχει και αυτή.

http://www.youtube.com/watch?v=gGdGFtwCNBE
Mr. Brightside - The Killers

(Το συγκεκριμένο λινκ είναι εντός ύλης και προτείνω να το δείτε.)


----------------------------------------




Ένα δάκρυ κύλησε στο μάγουλό μου και έπνιξα ένα λυγμό. Κοίταξα το κοινό και άρχισα να τραγουδάω ένα ερωτικό τραγούδι που έγραψα όταν η Μίνα ήταν νεκρή.

Αργότερα το πήρε από τα απομνημονεύματά μου ένας φαβορίτας τραγουδιάρης.

http://www.youtube.com/watch?v=lZfHnvQLAuU



Την στιγμή που το τραγούδι έφτασε στο τέλος του , η όπερα σείστηκε. Όχι από χειροκρότημα ή πανηγυρισμούς. Μια τεράστια έκρηξη κλόνισε τα αυτιά μας και έκανε την καρδιά όλων να αντηχήσει τρομαχτικά στα σωθικά μας.
Η "Μίνα" πάτησε πάνω στο κεφάλι του Λουδοβίκου και έτρεξε σα το δαίμονα πάνω στη σκηνή. Οι φρουροί μας κυνήγησαν αλλά είχαμε εξαφανιστεί στα παρασκήνια μέσα από μυστικά περάσματα που οι αντιστασιακοί φίλοι μου είχαν στήσει εδώ και μέρες.

Ο σκοπός μου ήταν και παραμένει ένας. Η γελοιοποίηση του βασιλιά.Ακόμα κι όταν η Μίνα μου άλλαξε τα σχέδια, το τελικό αποτέλεσμα ήταν ένα. Η πλήξη του εγωισμού του βασιλιά και η στέρηση της πολυτέλειας που ζούσε εις βάρος μας επί χρόνια.

Πιστεύω ότι τα βιβλία της ιστορίας κάποτε θα γράψουν για τις 680.000 λίβρες που δαπανούσε ΜΟΝΟ η Αντουανέτα κάθε μήνα για τα πολύτιμα κοσμήματα,λούσα και ρούχα της.
Κανείς δε ξεχνά τα καθημερινά πάρτυ,τις εκδηλώσεις τα εκατοντάδες μπουφέ που έστηναν κάθε χρόνο.

Την ώρα που 2000 ευγενείς βρίσκονταν στην όπερα παρακολουθώντας έναν γελοίο να λέει σαχλαμάρες, τα πρωτοπαλίκαρα της αντίστασης ανατίναξαν τις αποθήκες κάνοντας σκόνη τις προμήθειες μηνών του γουρουνιού με το σκήπτρο.
Ο Edward μεταμφιεσμένος σε ταπεινό εργάτη έκλεβε ανεκτίμητης αξίας θησαυρούς μαζί με άλλους 10 επαναστάτες. Ο Edward κράτησε ως αμοιβή ένα κουτί πολύτιμο για εκείνον και τα υπόλοιπα πλούτη μοιράστηκαν στο κόσμο ή δώθηκαν στην αντίσταση.Ακόμα κι έτσι όμως
οι θησαυροί του Λουδοβίκου και ο πλούτος του ήταν σημαντικά δυνατός. Ο Λουδοβίκος βέβαια αναγκάστηκε να πάρει οικονομικά """μέτρα""" εξαθλίωσης. Το ψωμί πουλιόταν 60% πιο ακριβά όταν οι μισθοί ανέβαιναν μόλις 20% και αυτοί μόνο στο 30% της αστικής τάξης. Εκατομμύρια άνθρωποι πείνασαν τους επόμενους μήνες και μερικές χιλιάδες πέθαναν από εξαθλίωση. Πείνασα,κυνηγήθηκα (και θα πέθαινα χίλιες φορές) μαζί τους. Ο Λουδοβίκος έπρεπε να μαζέψει λεφτά με το τρόπο που ήξερε. Πατώντας κεφάλια.
Οι ραψωδοί είχαν συγκεντρώσει τη πρώτη μικρή ομάδα αντιστασιακών έξω από το Παρίσι, που 11 μήνες αργότερα δίνουν όρκο ανυποταγής κατά του Λουδοβίκου συσπειρωμένοι,αποφασισμένοι και ασταμάτητοι.

Αυτός ο όρκος δόθηκε σήμερα. 20 Ιουνίου 1789.

Ο Λουδοβίκος ζούσε για μήνες με απειλές, ελλείψεις σε τρόφιμα,υγιεινή και καθρέφτες. Σήμερα, η μέχρι χτες ανύπαρκτη κοινωνική δύναμη των αστών τον φτύνει στα μούτρα. Και όταν θα διαβάζετε αυτό το ημερολόγιο, φίλοι και αδερφοί Παριζιάνοι, θα είμαι χιλιόμετρα μακριά σας. Δε ξέρω και δε φαντάζομαι σε ποιανού τα χέρια θα πέσει αυτό το ημερολόγιο στο μακρινό μέλλον, όμως σήμερα αποφασίστηκε κατάληψη της Βαστίλλης στις 14 Ιουλίου. Ελπίζω στις 14 Ιουλίου να είστε ζωντανοί και να φυλάξετε αυτό το ημερολόγιο.

Ο Θεός του κόσμου να σας έχει καλά.







To be concluded...

19 σχόλια:

  1. αφου περασαν δεκα λεπτα μεχρι να οργανωσω ολα αυτα που μου ερχοντουσαν στο μυαλο καθως διαβαζα...
    δε μπορεις να φανταστεις ποσες φορες καθομουν κ ξαναδιαβαζα απιθανες ατακες μεσα στο κειμενο!δεν υπαρχει!
    οποιαδηποτε σκηνη να ζωντανευει μπροστα στα ματια μου!λες και ημουν εκει!!!
    για τα τραγουδια..πρωτη φορα απολαυσα ετσι τραγουδια κατα τη διαρκεια της ιστοριας!και φυσικα ξερεις ποιο απο ολα πιο πολυ!!!τρομερα συγκινητικο!!!
    επισης για αλλη μια φορα.. κοινωνικο μηνυμα κ εμπλεξες και ιστορικα στοιχεια..οκ!βγηκε παρα πολυ δυνατο!
    εντωμεταξυ καθε αντιδραση τη περιγραφεις με τοση ακριβεια που παραλιγο να μπερδεψω το ρολο του αναγνωστη με αυτο του ηθοποιου!
    για μια ακομη φορα περασα τελεια.. ;) :)
    συγχαρητηρια!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ένα-ένα αυτά ήθελα να πετύχω έστω και σε ένα αναγνώστη. Ευχαριστώ Τιτίνα

    Ο επίλογος θα έρθει σε λίγες μέρες.
    Όσοι αναρωτιέστε για σπιούνους,"Μίνα",Λεκ και Έφη, κάντε υπομονή

    Και Edward φυσικά, μην τον ξεχνάμε αυτόν...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. χμμμ...αντε να κανουμε αλλα μην το αργησεις και πολυ,ε?!!!
    :D αν ειμαι ο μονος αναγνωστης στον οποιο τα πετυχες να αρχισω να ανησυχω? :p

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. με υποτιμάς και μου βγαίνεις με κόκκινο

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. χαχαχα!!!οχι και σε υποτιμω ντε!αν το εκανα θα υποτιμουσα κ εμενα την ιδια.. ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. οκ θεικο
    υποκλινομαι

    μονο το Σφακιανακη δν περιμενα ομολογω
    το διαβασα 2 φορες και το απολαμβανω ακομα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Κate ευχαριστώ άπειρα! Τουλάχιστον η έκπληξη για το Σφακιανάκη ήταν θετική?

    Τιτίνα, εσένα θα σου 'λεγα τώρα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. συγνωμη κυριε μανο..μια στιγμη να τη μαζεψω..;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. μπραβο μη την πατησεις και θα τη χρησιμοποιησεις συντομα χοχο

    Αντε τυχερες kate,an0,titina τα μαθατε πρωτες τα παρασκηνια.

    Λοιπον ο επιλογος δεν αργει...

    Αυριο-μεθαυριο θα τον διαβασετε

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Μπραβο ρε Μανο , τι αλλο να πω ... με αυτο το αρθρο εφτιαξες την ενωση ολων των υπολοιπων ,απο το πρωτο μεχρι το τελευταιο ,με τον καλυτερο τροπο .Ενωσες την δραση και την αγωνια με το μυστηριο και τα "παραλογα" του ερωτα .
    μην αργησεις με το τελευταιο επεισοδιο !
    Αντε τωρα να γραψεις το βιβλιο ... ;)
    βεβαια θα μας λειψουν τα ευχαριστα και αλλες φορες εφνηδιαστικα λινκς ,αλλα θα πρεπει να καλυψεις αυτο το "κενο" πιο δημιουργικα στο χαρτι και ανηπομονω γενικα .
    συνεχισε να γραφεις ετσι ,και σε μια κοινωνια οπου οι αστοι δεν θα εχουν το πανω χερι θα εισαι παντα αγαπητος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. μην ανησυχεις και πολλες νεες δουλειες ειναι στα σκαρια
    ο νεος κυκλος του μπλογκ δε θα αργησει.
    βεβαια προεχουν καποιες δουλειες,εξετασεις και η ολοκληρωση του βιβλιου.
    επισης απο σεπτεμβρη , η αν0 και εγω θα συνεργαστουμε ,Θεου θελοντος, σε κατι πολυ σουπερ γαμαουα:
    ενα manga με πρωταγωνιστη τον τζεστερουλη (σεναριο moi, σκιτσο an0)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Gia sou re Mano!!!
    Telika tous Papades tous eixe steilei h Vlammenh!!! Pws dn esteile kanena Alien!!!
    Dodo

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. TO DODO eprepe na sou leei polla filara.. Nice Blog Btw

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. το ειδα ρε
    αλλα αυτο με τους παπαδες δε θυμαμαι/καταλαβαινω που παει
    ty

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. me thn xazh thn gkomena thn maria!!!!
    steile mou to kin s re dodo_thodoris@hotmail.com!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή