Πέμπτη 1 Μαρτίου 2012

Δε τα συνηθίζω αυτά


Δεν τα συνηθίζω αυτά.
Κάναμε σεξ έξω από ένα σχολείο. Αυτή ήταν μικρόσωμη, στην ηλικία μου. Ασιάτισσα. Ψυχασθενής λίγο. Μας κοιτούσαν μαθητές και δάσκαλοι. Εμείς συνεχίζαμε σαν να μη τρέχει κάτι. Στάση butterfly.
Next thing I know, κυκλοφορώ στο γραφείο μου γυμνός.
Έριξα κλωτσιά στη μάπα του αφεντικού, που μας έπρηζε, και έκανα base jumping από το μπαλκόνι. Δεν άνοιγε το αλεξίπτωτο, τα δευτερόλεπτα έτρεχαν. Έκανα μια σβούρα με όλη την ενέργεια που είχα, ώστε να αλλάξω κατεύθυνση. Και να! Ο παχύσαρκος θυρωρός στεκόταν αμέριμνος στην είσοδο. Τον κεντράρισα και έπεσα πάνω του. Ήταν επίπονο για μένα αλλά περισσότερο για αυτόν.
Η προσγείωση με ζάλισε. Δυο πλευρά μου ήταν σίγουρα σπασμένα και η σπονδυλική μου στήλη πονούσε απίστευτα. Θα ήταν 5 η ώρα. Είχε 2 βαθμούς κελσίου. You know me by now, φόρεσα ένα λευκό κοντομάνικο κι ένα σορτσάκι και περπάτησα προς το σπίτι μου. 2 φοιτήτριες μιλούσαν δυνατά στο λεωφορείο.
-Μωρή, η Marilyn Monroe ήταν χοντρή και την κάνανε σεξ σιμπολ οι παλιοί, ενώ τώρα υπάρχει παντού ρατσισμός.
 Τις κοίταξα και απάντησα:
 -Η Marilyn μπορεί να ήταν χοντρή.Εσείς εκτός από χοντρές, είστε και αηδιαστικές.

Όλο το λεωφορείο με κοίταξε με απέχθεια. Εγώ χαμογέλασα καθώς ο οδηγός φρενάρισε απότομα και μια από τις φοιτήτριες έπεσε κάτω. Κοιμήθηκα για λίγο πάνω στο πτώμα της και ύστερα κατέβηκα από το λεωφορείο. Με πλησίασε ένας καραγκιόζης που μοίραζε φυλλάδια συναυλιών. Μου μίλησε γεμάτος άγχος.
-Κάνει συναυλία η μπάντα μου. Όλα μας τα λεφτά τα χαλάμε στη μουσική.
-Ούτε αυτή δε σας κάθεται τσάμπα.

Πήγα στο περίπτερο και αγόρασα 10 παγωτά.

Με πήραν τηλέφωνο από το γραφείο. Ένας τύπος ονόματι "Therapist" με αναζητούσε. Τον ζήτησα στο τηλέφωνο. Μου είπε "They call me therapist of young children. Wanna hang out?" . Σκέφτηκα την πρότασή του και δέχτηκα.
Μέσα στο μυαλό μου, ο φόβος εμφανίστηκε. Όλοι οι σατανάδες έλαβαν θέσεις. Σε ένα τραπέζι συγκεκριμένα, καθόταν ο τράγος, ο σκύλος, η σαύρα, κι ο λύκος. Απέναντί μου στάθηκε η Λίλιθ. Ο Jester είχε επιστρέψει από διακοπές και στεκόταν επιτέλους πλάι μου. He's got my back on this. Αρχίσανε να γελάνε οι σατανάδες και η τύπισσα. "Πάλι μπλέκεις σε ιστορίες. Χαζαμάρες για να μας αποδείξεις τι? Δεν αξίζεις μια. Μόνο λόγια."
O Jester πέταξε μια τούρτα στην τύπισσα. Σηκωθήκανε οι σατανάδες από το τραπέζι και μας απειλούσανε. Ο Jester απάντησε "Έχω εντολή από το Θεό να τα κάνω όλα λίμπα". Πέσανε πυροβολισμοί. Μαύρισαν όλα.

Ξύπνησα. Έξω από ένα μπαρ. Μια παρέα βγήκε έξω και με περικύκλωσε. Εγώ μόλις σηκωνόμουν από τα σκουπίδια στα οποία αποκοιμήθηκα.
"Ε, εσύ είσαι ο μπάσταρδος που μας κράζει", είπε ο αρχηγός τους.
"Ναι εγώ είμαι ρε γύφτε."
"Θα σε γαμήσουμε."
"Έχω aids", απάντησα για να τους αποθαρρύνω. Μάταια.
"χαχα Μάντεψε! Κι εμείς έχουμε aids! Είμαστε γύφτοι, remember?"

Άρχισαν να με δέρνουν αλλά κατάφεραν να γαργαληθώ λίγο. Ο αρχηγός συνέχισε τις απειλές.
-Θα σε κάνω να υποφέρεις, είπε λαχανιασμένος.
-Τότε βάλε μου να ακούσω Bong Da City . By the way, ξέρεις ένα τύπο ονόματι Therapist?

Τότε εμφανίστηκε ένας τρελός με κουκούλα και μαχαίρωσε μανιασμένα τον αρχηγό. Να, κάπως έτσι http://www.youtube.com/watch?v=OV-sKdD_UyM 

"Εγώ είμαι ο therapist", απάντησε ο τρελός. Και συνέχισε.
-Έμαθα ότι έδωσες μπουνιά στο διάολο. Θέλω να μου πεις το κόλπο. Θέλω επίσης να με διδάξεις πως να σκουπίζομαι με χαρτοπετσέτες. Είναι δύσκολο για μένα. Πάντα κάποιος καταλήγει νεκρός όταν προσπαθώ.
-Οκ. Το μυστικό είναι να πλένεσαι πρώτα. Με νερό και σαπούνι. Μετά πιέζεις τις χαρτοπετσέτες ώστε να τυλίξουν την επιθυμητή επιφάνεια.
-Απίστευτο, πώς δε το σκέφτηκα.
-Πες μου, είσαι στα αλήθεια therapist?
Μετά από λίγη σκέψη, μου απάντησε:
-Όχι εδώ και μερικά χρόνια. Άκου την ιστορία μου. Βρισκόμουν στο γραφείο μου με εθελοντές για ένα πείραμα στις κρίσεις πανικού. Ξαφνικά, το πείραμά μου πήγε στραβά. Είχα κάνει λάθος σε κάποια φάρμακα. Αντί όλα αυτά να με μετατρέψουν σε υπερήρωα όπως γίνεται στα κόμικς, έπρεπε να διορθώνω επι βδομάδες τις συνταγές και τα αποτελέσματά μου. Επειδή βαριόμουν, όμως, υποκρίθηκα ότι το πείραμα με μετάλλαξε σε υπερήρωα και έτσι καταλάθος σκότωσα δύο σκουπιδιάρηδες. Απο κει και μετά, όλα πάνε κατά διαόλου. Όταν έμαθα για τον Jester, σκέφτηκα ότι αυτός θα με βοηθήσει. Που' ναι λοιπόν ο χαζός?
-Δεν υπάρχει Jester. Ένα δημιούργημα της φαντασίας μου είναι.
-Υπάρχει στο μυαλό σου όμως! Το μόνο που χρειάζομαι είναι να σου τρυπήσω το μυαλό με τις υπερφυσικές μου δυνάμεις (και εννοώ με αυτό εδώ το τρυπάνι που έκλεψα από τα praktiker) , και ο Jester θα περάσει στην πραγματικότητά μας."
-Νομίζω ότι χρειάζεσαι επειγόντως... "θεραπεία". Το επόμενο δευτερόλεπτο τον κλώτσησα στη κεφάλα και λιποθύμησε.

Είχα ξεφύγει προσωρινά από τα σατανικά σχέδια του Therapist. Τον πέταξα μέσα στο μπαρ, έρμαιο των γύφτων, κάτι που δε θα μου συγχωρούσε ποτέ.

Άρχισα να περπατάω προς το σπίτι. Δεν είχα ιδέα τι είχε συμβεί στα αλήθεια και τι στα όνειρα. Κουδούνισε το κινητό μου. Ήταν ο Singapore...
---------------------------------------------------------------

Άραζα με τον Singapore στην παραλία. Είχε υγρασία και καίγαμε σαλιγκάρια για να ζεσταθούμε. Δεν κρύωνα πραγματικά, απλά έπρεπε να νιώσω ανθρώπινος. Πέρασαν κάτι τύπισσες από δίπλα μας. Φορούσαν πολύχρωμες γαλότσες. Τις δέσαμε, ανάψαμε μια φωτιά, και αρχίσαμε να παίζουμε κιθάρες, να κράζουμε τον καπιταλισμό και να quotαρουμε family guy. Δε τα συνηθίζαμε αυτά. Μας άρεσε όμως. Αυτή η douchebag mainstream φοιτητική ζωή μας ελκούσε. Φτιάξαμε metal band. "Castrated Vagina" την ονομάσαμε. Πριν από κάθε live, ο Singapore με κοίμιζε. Έβγαινα στη σκηνή πάνω σε ένα κρεβάτι, ροχαλίζοντας στον ύπνο μου. Όλος ο κόσμος παραληρούσε με το ροχαλητό μου. Με αποκάλεσαν "καλύτερο death metal τραγουδιστή της δεκαετίας". Ώσπου ήρθε το αναπόφευκτο τέλος. Έπρεπε να διαλυθεί το συγκρότημα με κάποιο douchebag τρόπο, ώστε να συνεχιστεί ο κύκλος της ζωής, να μην παρατραβήξουν τα χρόνια της κρεπάλης. Σκέφτηκε ο Singapore να βρούμε κάποια γκόμενα, για την οποία θα τσακωθούμε. Ψάχναμε για μήνες την κατάλληλη. Ήταν ασιάτισσα, χιπστερού και τσουλάρα. Όταν την βρήκαμε, έπρεπε να την πείσουμε ότι είμαστε πραγματικοί φοιτητές. Και άρχισαν πάλι τα ξενύχτια με πόκερ, με περίεργα ποτά. Αράζαμε μαζί της σε σπίτια και βρίζαμε μπροστά της τυχαία επώνυμα, δήθεν καθηγητές που μας την έσπαγαν. Όταν η τύπισσα πείστηκε, τα έφτιαξε με τον Singapore. Μετά τον "κεράτωσε" μαζί μου. Το τέλος είχε έρθει, η ψεύτικη θυσία στο θεό των φοιτητών είχε γίνει. Διαλύσαμε τη μπάντα, τις ζωές μας, όλα. Αποχωριστήκαμε και ξεχάσαμε ο ένας τον άλλον μέχρι την συμφωνημένη μέρα.

Η συμφωνημένη μέρα είναι σήμερα, 4 χρόνια μετά την μπάντα, τα πόκερ και την γκόμενα. Αναγνωριστήκαμε αμέσως. Ήμασταν ντυμένοι παπάδες σε ένα gothic bar στη Θεσσαλονίκη. Χαιρετιστήκαμε με ένα γλωσσόφιλο. Ο Singapore είχε μαζί του δυο εισιτήρια. Πάνω τους έγραφαν "Thailand". Πήραμε τηλέφωνο τον Moby. Δε θα μπορούσε να έρθει, αλλά μας έφτιαξε το soundtrack. Κάψαμε το gothic bar και κλείσαμε σουίτα σε ξενοδοχείο. Αράζαμε και παίζαμε vice city. Κοιμηθήκαμε με 10 λαγουδάκια του playboy αγκαλιά. Μερικά ήταν χνουδωτά. Τώρα ξυπνήσαμε και τρέχουμε για το αεροπλάνο. Τα λέμε bitches. We'll keep in touch. Maybe...

https://www.youtube.com/watch?v=u02tycroA30

2 σχόλια: