The end is the beginning Part 2: Κάνω το μίσος να γελά

2 ΜΕΡΕΣ ΠΡΙΝ ΤΟ ΦΕΣΤΙΒΑΛ

Ξύπνησα απότομα...Λαχανιασμένος, ιδρωμένος και out of space.

Σηκώθηκα με νευρικές κινήσεις από το κρεβάτι και συνειδητοποίησα ότι είχα σπάσει τη μέθοδο ύπνου μου μετά από 10 χρόνια. Ένας γέρος Ινδός φακίρης μου είχε μάθει μία μέθοδο στην οποία κοιμάσαι 20 λεπτά κάθε 4 ώρες αντί για το παραδοσιακό 8ωρο ύπνο. Το να υποβάλεις τον εαυτό σου σε αυτή την επίπονη δοκιμασία είναι τουλάχιστον αυτοκτονικό, ειδικά αν δεν είσαι ο Tyler Durden ή ο Kira. Οι πρώτες 10 μέρες αυτής της μεθόδου ήταν ένας εφιάλτης.

Φαντασία και πραγματικότητα να μπλέκονται και να σου γαμούν τον εγκέφαλο , το σώμα σου να ξεμένει από υγρά σε διπλάσιο χρόνο απότι αν ήσουν στην έρημο φορώντας πουλόβερ , τα νεύρα σου να πετάγονται το ένα μετά το άλλο όποτε τους καυλώσει, σαν να πηδάνε για να ρίξουν τάπα στα μούτρα του Γιασικεβίτσιους και ο εγκέφαλος σου να σε τραβάει από το μανίκι κάθε 5 λεπτά κλαψουρίζοντας: "Πάμε να κοιμηθούμεεεεε", σαν να είναι ο καθυστερημένος,επιληπτικός γιόκας σου.Όχι τίποτε άλλο, αλλά μοίραζες και γλυκά στο μαιευτήριο για πάρτη του. Μέχρι και το μαλάκα το γείτονά σου έφερες σπίτι για μπύρες και σου πήδηξε τη γυναίκα με δικές σου καπότες(που τις είχες για τη γκόμενα,αλλά αυτό είναι άλλο)...(sic)


Ήταν 12 η ώρα το μεσημέρι. Βγήκα από το τρέιλερ μου και είδα 200 άτομα να με κοιτάνε με δέος και να χαμογελάνε σαν άστεγοι που πήραν 10 ευρώ χαρτζιλίκι. Ο Παριζιάνικος ήλιος με ζάλισε και φόρεσα το μότλευ καπέλο μου.
ΤΟ ΠΟΙΟ?

Είχα κάψει όλα τα τσαρλατάνικα ρούχα μου την ημέρα που με μάζεψε ο θίασος. Μπαίνω ξανά μέσα στο καμαρίνι μου και μια σειρά από πολύχρωμα ρούχα ήταν στοιβαγμένα λίγο πιο πέρα από το κρεβάτι.

Άφησα ένα δάκρυ να κυλήσει , πριν προλάβω να συγκρατήσω τον εαυτό μου, οπότε και ξέσπασα σε υστερικό γέλιο και άρχισα να χορεύω με όποιον βρισκόταν μπροστά μου. Σταμάτησα απότομα, ρίχνοντας το βλέμμα μου σε μια ξανθιά ζογκλέρ με πράσινο κορσέ και της έκανα ένα μαγικό. Η ξανθιά έμεινε άφωνη και εγώ την αγνόησα πλήρως τότε καθώς οι υπόλοιποι φίλοι της ζογκλέρ με κύκλωσαν μαγεμένοι για να τους πω ένα γρίφο.


Παίρνω ψεύτικη φωνή γρίας και βγάζω μια πλαστική μύτη γαμψή και τη φοράω. Τότε αρχίζω να τους λέω τον εξής γρίφο:

"Κάνω το μίσος να γελά
Φέρνω στον διάολο χαρά
Γεννάω σχέδια κακά
Μες στα μυαλά τα αντρικά

Τι είμαι?"


Η ξανθιά ζογκλέρ πετάγεται με την εύθραυστη φωνή της: "Η Εκδίκηση?"
Έχουμε ένα νικητή...


http://www.youtube.com/watch?v=sET1lhBMNiU